طراحي بسته سياستي براي توسعه هوش مصنوعي در ايران

پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقيق آميخته، با بررسي 25 سند ملي و بين‌المللي رسمي منتشر شده در حوزه سياستگذاري هوش مصنوعي در جهان و مصاحبه با خبرگان فعال در بخش‌هاي مختلف زيست‌بوم هوش مصنوعي، به دنبال طراحي بسته سياستي مناسب براي توسعه هوش مصنوعي در ايران بوده است. اين پژوهش با بهره‌گيري از روش‌هاي تحليل مضامين و مدل تصميم‌گيري چندمعياره فازي اقدام به كشف مهم‌ترين اهداف سياستي و اولويت‌بندي آن‌ها و همچنين اولويت‌بندي ابزارهاي سياستي براي نيل به هر يك از اين اهداف نموده است. نتايج نشان مي‌دهد كه مهم‌ترين اهداف توسعه هوش مصنوعي در كشور به ترتيب اولويت، عبارتند از: رشد اقتصادي، ارتقاي سرمايه انساني، بهبود زيرساخت‌ها، افزايش رفاه و بهبود خدمات عمومي و ارتقاي ظرفيت‌هاي پژوهشي. همچنين مهم‌ترين ابزارهاي سياستي براي نيل به اهداف سياستي مورد بحث نيز، به ترتيب اولويت، 7 ابزار سياستي مقررات‌گذاري و تنظيم‌گري، تأمين مالي تحقيق و توسعه، فرهنگ‌سازي و آموزش، شبكه‌سازي، تحريك تقاضاي بازار، خريد دولتي و خدمات مشاوره‌اي/ شتاب‌دهي هستند.