تحليل نقادي‌هاي قرآن از پنداره‌هاي اسناد فرزند و همسر به خدا

برخي خدا را آن قدر منزّه و متعال مي دانند كه معتقدند اصلاً نمي توان درباره او واژه هست يا معادل آن را به كار برد (تنزيه منتهي به تعطيل)؛ در مقابل، برخي ديگر تمام صفات انساني را بر خداوند روا مي دارند (انسان وارانگارگي Anthropomorphism) حتي جسم و جسمانيت را (تشبيه و تجسيم)؛ برخي حتي براي خدا بنين و بنات نسبت مي دهند (مانند مشركان عرب، برخي يهوديان و مسيحيان). قرآن، به وجوه متنوعي بر استحاله رابطه خويشي با خداوند استدلال و احتجاج كرده است؛ از جمله: موهوم و بي دليل بودن؛ تقليد از گذشتگان؛ اولي بودن آدم به ابن اللهي از عيسي؛ اولي بودن موسي به ابن اللهي از عزير؛ ناسازگاري با رويه مشركان؛ نشانه نقص و نيازمندي خداوند؛ مغايرت با اراده خلاق و مالكيت خداوند؛ مستلزم تركيب پذيري، تشبيه پذيري و تجسيم ذات الهي و غيره. پژوهش حاضر از سنخ «تفسير موضوعي» بوده، رسالت آن تبيين و تحليل نقادي هاي قرآن از پنداره هاي غلط در مرتبه توحيد ذاتي با تمركز بر نفي هرگونه رابطه خويشي با خداوند است.