خوانشي بر تقريب مذاهب اسلامي مبتني بر فهم فقهي منافع هويت ملي

«هويت ملي» با وجود تنوع فرهنگ، قوميت، اديان و مذاهب در ايران، فصل مشترك تمامي اين تفاوت‌ها است. قرائت‌هاي موجود از هويت ملي، نشان از نگاه غيرواقع گرايانه به اين عنصر انسجام بخش اجتماعي دارد كه نمود آن را مي‌توان در تقريب مذاهب، ذيل تدارك منافع ملي ديد. در واقع، منافع امت، بخشي از منافع هويت ملي قلمداد مي‌شود. رويكرد واقع‌گرايانه نسبت به ‌تقريب مذاهب اسلامي، چه از حيث روابط فراملي و چه از حيث فروملي، نيازمند بينشي دقيق در فهم منافع ملي است. فهم فقهي منافع هويت ملي، مي‌تواند به خوانش نويني از تقريب منتهي شود. نوشتار پيش رو كه با روش توصيفي - تحليلي انجام‌شده، نشان مي‌دهد: بازنمايي هويت ملي و الزامات حفظ منافع آن، با ادراكي فقهي در جهت تقريب مذاهب اسلامي، با توجه به اصول و قواعدي، مانند مصالح امت اسلامي، عدالت و نفي سبيل، حاكم بر حفظ منافع ملي است كه مي‌تواند مذاهب اسلامي را در خود مجتمع سازد. بنابراين، توجه به ‌تقريب با فهمي فقهي نسبت به مليت و منافع آن، با تمسك به بناء عقلاء، سيره متشرعه و نظريه منطقه الفراغ، تبيين روشني از تقريب به دست مي‌دهد.