بررسي تاثير مشخصات دوغاب زيستي بر تثبيت سطوح انباشتگاه هاي معدني

مقدار قابل توجهي از مواد معدني انباشته شده در انباشتگاه‌ها در اثر وزش باد پخش شده و علاوه بر به هدر رفتن ماده معدني، آلودگي محيط زيست را به همراه خواهند داشت. در اين مقاله پتانسيل استفاده از ترسيب ميكروبي كلسيم كربنات (دوغاب زيستي) در تثبيت انباشته‌هاي معدني در مقابل وزش باد مورد بررسي قرار گرفته است. در اين روش، اجزاي ماده ناپايدار (مواد معدني يا باطله‌هاي خرد و انباشته شده) با استفاده از رسوب كلسيم كربنات ايجاد شده به وسيله عملكرد باكتري اسپوروسارسيناپاستوري، به هم متصل شده و در مقابل وزش باد پايدار مي‌شود. در اين مطالعه انباشته‌هاي تهيه شده از باطله فرآيند هيدرومتالورژي كارخانه فرآوري معدن سرب و روي انگوران در مقياس آزمايشگاهي تحت مقادير مختلف مواد پايه دوغاب (احجام مختلف محلول باكتري، كلسيم كلريد و اوره) و در سرعت‌هاي متفاوت باد بررسي شد. براي طراحي بهينه الگوهاي آزمايشگاهي، از روش رويه پاسخ با 5 سطح تغيير براي هر متغير استفاده شده كه منجر به انجام 31 آزمون آزمايشگاهي شد. نتايج آزمون‌ها و مدلسازي‌ها نشان داد كه در حالت بدون دوغاب‌پاشي، وزش باد با سرعت تقريبي 10 متر بر ثانيه قادر به برداشت 22 درصد خاك انباشته شده در مدت زمان يك دقيقه است ،در حالي كه فقط با يك مرحله پاشش دوغاب زيستي (محلول باكتري، كلسيم كلريد و اوره به ميزان 0.56 ميلي‌ليتر بر سانتي‌متر مربع)، مقدار برداشت خاك به 0.54 درصد وزن كل انباشته كاهش مي‌يابد.