زن در عرصه سياست ايران مطالعه موردي دوره قاجار نظريه آدلر و روان شناسي سياسي مهدعلياي سوم

روانشناسي سياسي روشي براي بررسي شخصيت افراد و پي بردن به دلايل كنش ها و واكنش هاي رفتاري افراد در برابر مسائل و امور مختلف مي باشد. در پژوهش پيش‌رو مهدعليا همسر محمدشاه، دومين شاه قاجار و مادر ناصرالدين شاه سومين شاه قاجار، با توجه به روش روانشناسي سياسي مورد بررسي و تحليل قرار مي گيرد.بنابر داده هاي به دست آمده، مهدعليا با سه ويژگي مجزا و مشخص قابل بررسي است. يك زني مدبر، مقتدر، سيّاس و محيّل. دوم زني كه به عنوان مادر نقش هايي دارد و به ايفاي آنها مي پردازد. سوم زني كه به امورات عام‌المنفعه و خيريه مي‌پردازد.وي توانست با مديريت و كارداني كه داشت، بعد از فوت محمدشاه چهل روز بر مسند حكومت قرار بگيرد و شرايط را براي آمدن شاه جديد از تبريز به تهران فراهم كند. او با نفوذ در ناصرالدين شاه به دخالت در امور سياسي و حكومتي پرداخته و نقش مهمي را در برخي وقايع ايفا كرد. مهدعليا همچون هر مادر ديگري به فرزندنش عشق مي‌ورزيد از نامه‌هاي باقي مانده از آن موقع مي‌توان به اين مهم پي برد. در امور خيريه هم فعاليت داشت او همچون يك زن مسلمان از خود آثاري به يادگار گذاشت. علي رغم موارد اشاره شده بيشترين تأثيري كه در اذهان بر جاي گذاشت زني منفور است چون عامل يا يكي از عاملين اصلي در قتل اميركبير محسوب مي شود. نگارندگان در اين پژوهش در صدد هستند تا چهره اي متفاوت اما واقعي از اين زن كه جزء واپسين زنان مقتدر ايراني در حوزه سياست مي باشد را معرفي كند.با توجه به پژوهش انجام شده به نظر مي رسد، شرايط زندگي مهدعليا در كنار همسرش محمدشاه و مشكلاتي كه در زندگي با او داشت، در نحوه برخوردش در برابر ناصرالدين شاه و دخالت در امور حكومتي تأثير داشت.