موانع مشاركت سياسي زنان در جمهوري اسلامي ايران (دوره هاي هفتم، هشتم و نهم)

هدف اصلي مقاله ي حاضر، تبيين موانع مشاركت سياسي در جمهوري اسلامي ايران مي باشد. يكي از مولفه هاي اصلي توسعه سياسي، بحث مشاركت سياسي زنان در عرصه‌هاي كلان تصميم‌گيري‌هاي سياسي و مديريتي است. با توجه به اين امر، كشورها سعي دارند تا با تقويت حضور زنان در ساختار قدرت و تصميم گيري در راه توسعه گام بردارند. جمهوري اسلام ايران نيز از اين امر مستثني نيست. از زمان شكل گيري انقلاب اسلامي تا كنون، تلاش هاي زيادي به كار گرفته شده است تا نقش زنان در تحولات سياسي تقويت شود. با توجه به اين امر، سوال اصلي مقاله اين گونه مطرح شده است كه موانع مشاركت سياسي زنان در جمهوري اسلامي ايران كدام است؟ در پاسخ اين فرضيه مطرح شده است كه موانع ساختاري و غيرساختاري را مي توان اصلي ترين موانع مشاركت سياسي زنان در جمهوري اسلامي ايران دانست. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه در جمهوري اسلامي ايران در بعد ساختاري وجود عواملي از قبيل ساختارهاي بسته سياسي، اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و قانوني زمينه ساز تضعيف مشاركت سياسي زنان در تحولات سياسي شده است. هر چند تلاش هاي زيادي براي حل اين مشكلات به كار گرفته شده است با اين حال، به نظر مي رسد تا رسيدن به نتيجه ي مطلوب راه زيادي در پيش دارد. در خصوص ابعاد غيرساختاري وجود دو عامل عادات زنانه به همراه فيزيولوژي خاص زمينه ساز تضعيف مشاركت سياسي زنان گرديده است. نوع روش پژوهش، توصيفي – تحليلي و بر مبناي مطالعات كتابخانه اي مي باشد.