بررسي اثربخشي مداخلات روان شناختي بر تمايلات بي‌رحمي – بي‌ عاطفگي كودكان داراي مشكلات سلوك: مطالعه مروري نظام‌ مند

زمينه و هدف: كودكان با مشكلات سلوك داراي تمايلات بي‌رحمي- بي‌عاطفگي گروه مجزايي از كودكان را تشكييل مي دهند كه الگوهاي بادوام و شديدتري از رفتارهاي بزهكارانه و ضداجتماعي را نشان مي دهند و فرض بر اين است كه اين كودكان نسبت به مداخلات درماني، مقاوم هستند. اين پژوهش با هدف بررسي مداخلاتي كه تاكنون بر روي اين كودكان انجام شده اسكت، يعني بررسي اثربخشي مداخله ها و عوامل مؤثر بر اثربخشي، انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر مطالعه مروري نظام مند بود. مقاله هاي بين سال هاي 2000 تا 2021 با كليدواژه هاي Callous-unemotional traits ، Intervention ، treatment و therapy ، در پايگاه هاي اطلاعاتي PubMed ،ProQuest ،PsycINFo sciencedirect ، Google scholar و Springer با استفاده از دستورالعمل پريزما بررسي شدند كه در پايان با توجه به ملاك هاي ورود و خروج، 17 مقاله انتخاب شد. يافته ها: نتايج بررسي هاي انجام شده نشان داد در مداخلاتي كه تاكنون براي گروه كودكان با مشكلات سلوك داراي تمايلات بي‌رحمي - بي‌عاطفگي انجام شدند در سه دسته مداخلات مبتني بر روي‌آورد رفتاري؛ مبتني بر درمان تعامل والد – كودك؛ و مبتني بر آموزش مهارت هاي فردي، شناختي، اجتماعي تقسيم بندي مي شوند. 10 پژوهش اثربخشي پايين و 7 پهوهش اثربخشي مناسب را گزارش كرده اند كه از اين ميان مداخلات مبتني بر روي‌آوردهاي رفتاري، كمترين اثربخشي، و مداخلات مبتني بر تعامل والد – كودك بيشترين اثربخشي را داشتند و آموزش مهارت ها نيز تنها در تركيب با برنامه آموزش والدين، اثربخش بود. نتيجه گيري: به طور كلي پاسخدهي به درمان گروه كودكان با مشكلات سلوك داراي تمايلات بي‌رحمي بي‌عاطفگي در مقايسه با گروه كودكان با مشكلات سلوك بدون تمايلات بي‌رحمي بي‌عاطفگي پايين‌تر است. با وجود اين كودكان نسبت به برنامه‌هاي نوآورانه‌اي كه بر رابطه گرم و عاطفي بين والد و كودك متمركز هستند، پاسخدهي مطلوبي داشتند.