پيش‌بيني خودكارآمدپنداري رياضي با راهبردهاي خودتنظيمي در دانش‎آموزان شهر ساوه: روايي همگراي پرسشنامه راهبردهاي خودتنظيمي

زمينه و هدف: راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي يكي از مهم‌ترين عوامل تأثيرگذار بر كيفيت يادگيري است. پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني خودكارآمدپنداري رياضي بر اساس راهبردهاي خودتنظيمي و تعيين روايي همگراي پرسشنامه راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي با مقياس منبع خودكارآمدپنداري رياضي بود. روش: اين پژوهش از نوع توصيفي و همبستگي است. براي اين منظور پس از ترجمه و آماده‌سازي پرسشنامه‌هاي مورد نظر و ارسال آن با ايميل به 1480 دانش‌آموز يا والدين آنها، تعداد 610 دانش‌آموز در اين پژوهش شركت كردند. پس از تكميل مقياس منابع خودكارآمدپنداري رياضي (آشر و پاخارس، 2008) و راهبردهاي خودتنظيمي كلري (2006)، داده‌ها با استفاده از روش‌هاي همبستگي و رگرسيون تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه راهبردهاي خودتنظيمي پيش‌بيني‌كننده خودكارآمدپنداري رياضي دانش‌آموزان بود (05/0=p,76/0=β). همچنين پرسشنامه راهبردهاي خودتنظيمي با پرسشنامه خودكارآمدپنداري رياضي روايي همگرايي به ميزان 874/0 داشت. نتيجه‌گيري: بنابراين با توجه به يافته‌هاي پژوهش مي‌توان گفت راهبردهاي خودتنظيمي پيش‌بيني‌كننده خودكارآمدپنداري رياضي دانش‌آموزان است؛ همچنين پرسشنامه خودتنظيمي (نسخه دانش‌آموز) از روايي همگراي بالايي با مقياس منابع خودكارآمدپنداري رياضي برخوردار است و مي‌توان از اين پرسشنامه در فعاليت‌هاي پژوهشي استفاده كرد.