بررسي اثر پوشش گياهي بر فرسايش آبي با استفاده از مدل اصلاح شده جهاني هدررفت خاك (مطالعه موردي: حوزه آبخيز ماديان رود لرستان)

خاك هنگامي‌كه داراي پوشش گياهي است كم‌تر در معرض فرسايش قرار مي‌گيرد. پوشش گياهي يكي از عوامل مهم جلوگيري از وقوع فرسايش آبي به شمار مي‌رود. مدل جهاني اصلاح‌شده، هدررفت خاك را به‌صورت تركيبي از شش عامل فرسايندگي باران، فرسايش‌پذيري خاك، طول و درجه شيب، پوشش گياهي و عوامل مديريتي تخمين مي زند كه يكي از اثرگذارترين عوامل دخيل در آن پوشش گياهي است. در اين مطالعه اثر عامل پوشش گياهي بر فرسايش آبي با استفاده از معادله اصلاح‌شده جهاني هدررفت خاك در حوزه آبخيز ماديان‌رود لرستان بررسي‌شده است. نتايج اين تحقيق نشان داد كه كم‌ترين، بيش‌ترين و ميانگين مقادير خطر فرسايش به ترتيب، صفر، 5202 و69.14 تن در سال در هكتار مي‌باشد كه با حذف اثر پوشش گياهي به ترتيب به صفر، 7631 و 108 تن در هكتار در سال مي‌رسد. با بررسي و دقت در نقشه هاي استخراج‌شده نشان داد كه مناطق مركزي حوضه و قسمت‌هايي از جنوب غرب و شمال غرب حوضه از ميانگين فرسايش سالانه كم‌تري برخوردار هستند كه منطبق بر مناطق با پوشش گياهي بيش‌تر مي‌باشند.