مديريت منابع آب به كمك روش‌‌ها‌‌ي تعديل وضع هوا و اثرات آن‌ بر رواناب حوضه آبريز زاينده‌رود

امروزه مديريت منابع آب جوي يكي از راهكار‌‌ها‌‌ي اجرايي در كاهش اثرات خشك‌سالي و تغيير اقليم مي‌باشد. درواقع درون اتمسفر منبع قابل‌توجهي از آب قابل شرب است كه با توجه به محدوديت منابع آب شيرين سطح زمين و از سوي ديگر خشك‌سالي‌هاي طولاني بيش از بيش حائز اهميت مي‌باشد. هدف از مقاله حاضر بررسي اثرات مديريت منابع آب جوي بر رواناب ورودي به سد زاينده‌رود مي‌باشد. به اين منظور آمار بارش 10 ايستگاه ‌‌تأثيرگذار بر سد زاينده‌رود و حجم رواناب روزانه ورودي به سد در دوره اجراي تعديل وضع هوا دريافت شد. با استفاده از روش آماري تحليل عاملي ابتدا رابطه تك‌تك ايستگاه‌ها‌‌‌ با رواناب ورودي به سد زاينده‌رود بررسي و بعد از تعيين ايستگاه‌ها‌‌‌ با تأثيرگذاري بيش‌تر با استفاده از نرم‌افزار SPSS رابطه بارش همان روز تا 7 روز تأخير به‌صورت ماتريسي با رواناب ورودي به سد زاينده‌رود موردبررسي قرار گرفت و نهايتاً ميزان تأثيرگذاري عمليات تعديل وضع هوا در حوضه آبريز زاينده‌رود (افزايش بارش 14 ميلي‌متر) و آب ورودي به سد برآورد گرديد. نتايج نشان داد، در طول دوره آماري موردبررسي به ميزان 2.1 ميليون مترمكعب بر حجم آب ورودي به سد زاينده‌رود در اثر عمليات تعديل وضع هوا اضافه‌شده است.