ضرورت تقويت تاب‌آوري بخش كشاورزي در حفاظت خاك‌ وآب

وقوع سيل و فرسايش خاك ازجمله مخاطرات ناگواري است كه هرساله باعث بروز صدمات و خسارات بسيار زياد و جبران‌ناپذير به محيط طبيعي و پديده‌هاي انسان‌ساخت مي‌شود. با توجه به اهميت بخش كشاورزي در اقتصاد كشور و هم‌چنين تأمين مواد غذايي افراد جامعه، براي پايداري كشاورزي، بايستي بر ميزان منابع قابل‌دسترس بخش كشاورزي و عوامل مؤثر بر تصميم‌گيري و تخصيص منابع، تأكيد ويژه‎اي شود. اگرچه توجه به مقوله تاب‏آوري در بخش كشاورزي امري مهم محسوب مي‌شود ولي مطالعات موجود در ارتباط با ارتقاء تاب‌آوري در بخش كشاورزي در مقابل سيل و مهار فرسايش خاك بسيار اندك هستند. بر همين اساس، پژوهش حاضر باهدف شناسايي راه‌كارهاي بهبود تاب‌آوري كشاورزي در برابر سيل ضمن اين‌كه به بررسي اهميت تاب‌آوري، اثر سيل بر كشاورزي و امنيت غذايي پرداخته، درنهايت راه‎كارهايي براي تقويت تاب‏آوري بخش كشاورزي از طريق مقابله با سيل و حفاظت خاك‌وآب ارائه داده است. نتايج حاصل از اين پژوهش مروري مي‌تواند مبنايي علمي و كليدي براي پژوهش‌گران، مسئولان اجرايي و مديران بخش كشاورزي كشور قرار گيرد و هم‌چنين به كشاورزان كمك خواهد نمود تا شيوه‌هاي مديريتي متفاوتي را براي مقابله با انواع مخاطرات به‌خصوص سيل و فرسايش خاك در نظر بگيرند.