كارايي شاخص‌هاي خشك‌سالي هواشناسي در پيش‌هشدار خشك‌سالي هيدرولوژيكي و هيدروژئولوژيكي (مطالعه موردي: حوزه آبخيز سداستقلال - ميناب)

خشكسالي از علل طبيعي اصلي خسارت در حوزه هاي كشاورزي، اقتصاد و محيط زيست است. تعيين كمي ويژگي هاي شدت، بزرگي و تداوم خشكسالي به‌صورت عيني بسيار مشكل است. از اين رو تلاش زيادي براي پايش خشكسالي با استفاده از نمايه‌هاي مختلف صورت گرفته‌است. در تحقيق حاضر به‌منظور بررسي اثرات خشك‌سالي اقليمي بر سيستم هاي هيدرولوژيكي در محدوده موردمطالعه از شاخص هاي خشك‌سالي هواشناسي شامل SPI و SPEI، شاخص خشك‌سالي هيدرولوژيكي SRI و شاخص خشك‌سالي آب زيرزميني GRI استفاده گرديد، سپس ارتباط بين شاخص هاي مذكور باهم، هم‌زماني و يا عدم هم زماني وقوع رخداد خشك‌سالي بررسي شد. در نهايت با هم‌بستگي بين شاخص‌‌ها بهترين شاخص اقليمي جهت پايش سيستم‌هاي هيدرولوژيكي در منطقه معرفي گرديد. نتايج نشان داد، مقايسه هم‌بستگي دو شاخص هواشناسي با شاخص‌هاي SRI و GRI، شاخص SPEI از نظر هشدار خشك‌سالي، در اولويت قرار دارد، چرا كه در مقياس زماني كوتاه تري قادر به نمايش رخداد خشك‌سالي هيدرولوژيكي است. هم‌بستگي چنداني در مقياس هاي زماني مختلف بين دو شاخصSPI-GRI  (0/18=cc) مشاهده نشد كه نشان دهنده ي نامناسب بودن شاخص هاي مذكور، براي بررسي اثرات خشك‌سالي اقليمي بر آب زيرزميني است. نتايج نشان داد، مقايسه هم‌بستگي دو شاخص هواشناسي با SRI و GRI، SPEI از نظر هشدار خشك‌سالي، در اولويت قرار دارد، چرا كه در مقياس زماني كوتاه‌تري قادر به نمايش رخداد خشك‌سالي هيدرولوژيكي است. هم‌بستگي چنداني (0/18=cc) در مقياس‌هاي زماني مختلف بين دو شاخصSPI-GRI   مشاهده نشد كه نشان‌دهنده‌ نامناسب بودن شاخص‌هاي مذكور، براي بررسي اثرات خشك‌سالي اقليمي بر آب زيرزميني است. لذا پيشنهاد مي‌گردد جهت بررسي اثر تغييرات بارش بر نوسانات آب زيرزميني از SPEI بجاي SPI استفاده شود.