ارزيابي سودآوري، مسئوليت اجتماعي و ريسك مالي در صنعت سبدگرداني ايران

هدف: ديدگاه‌هاي زيادي در خصوص تأثير متقابل سودآوري، مسئوليت اجتماعي (CSR) و ريسك مالي در صنايع مختلف وجود دارد. هدف اين مقاله بررسي عوامل مؤثر بر موفقيت شركت‌هاي سبدگرداني در ايران، از جنبه مالي و اجتماعي است. روش: بدين منظور اطلاعات صورت‌هاي مالي 45 شركت سبدگرداني فعال، از طريق مدل‌هاي رگرسيوني مقطعي و آزمون هم‏بستگي بررسي شد. همچنين به‌طور تطبيقي، روي افشاييات مسئوليت اجتماعي و دارايي، تحت مديريت 51 شركت سبدگردان خارجي، آزمون هم‏بستگي به عمل آمد. يافته‌ها: نتايج برازش مدل‌هاي رگرسيوني نشان مي‌دهد كه ضريب كارمزد مديريت صندوق‌هاي سرمايه‌گذاري (به‌ويژه صندوق‌هاي با درآمد ثابت) از ضريب كارمزد سبدهاي اختصاصي، در تبيين سودآوري بيشتر است. تعداد كاركنان و متوسط ريسك مالي بر سودآوري تأثيرگذار نيست. مسئوليت اجتماعي با هيچ‌يك از متغيرهاي سودآوري، كارمزد و تعداد سبدهاي تحت مديريت، كارمزد و تعداد صندوق‌هاي سرمايه‌گذاري، تعداد شركت‌هاي هم‌گروه، ريسك مالي و ميزان دارايي‌هاي تحت مديريت شركت‌هاي سبدگرداني، رابطه‌اي ندارد؛ اما مطالعه تطبيقي انجام‌شده روي ۵۱ شركت سبدگرداني خارجي نشان داد كه مسئوليت اجتماعي با سودآوري رابطه معناداري دارد. نتيجه‌گيري: چنانچه شركت‌هاي سبدگرداني روي صندوق‌هاي سرمايه‌گذاري و به‌خصوص صندوق‌هاي با درآمد ثابت تمركز كنند و آن‌ها را به سبدهاي اختصاصي توسعه دهند، به سودآوري بيشتري مي‌رسند. تقويت شبكه شركت‌هاي هم‌گروه، به‌دليل برقراري هم‌افزايي بيشتر و امكان گسترش فعاليت‌هاي سودآور، مي‌تواند زمينه‌ساز موفقيت مالي آن‌ها شود. با توجه به اختياري بودن افشاي مسئوليت اجتماعي در ايران و عدم انتشار اطلاعات كافي، متوسط افشاييات مسئوليت اجتماعي بسيار كم و در حدود ۱۱درصد است.