تاثير نانوذره دي‌اكسيد منيزيم بر صفات مورفولوژيكي و فيزيولوژيكي بومادران Achillea millefolium L

امروزه فناوري نانو نقش بسيار مهمي در زمينه‌هاي مختلف علمي كاربردي دارد. نانوذره ميزيم همانند ساير نانوذرات سنتز شده زيستي داراي خواص متعددي مي‌باشد كه مي‌تواند تغييرات مثبت يا منفي در ويژگي‌هاي مورفولوژيكي و فيزيولوژيكي گياه ايجاد كند. در اين پژوهش به‌منظور بررسي اثر غلظت‌هاي مختلف نانوذرات دي‌اكسيد منيزيم و مراحل مختلف محلول‌ پاشي بر صفات مورفوفيزيولوژيكي، گياه دارويي بومادران تحت تاثير خشكي، آزمايشي به‌صورت اسپليت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در چهار تكرار در دو سال در مزرعه‌اي در شهرستان ملارد، شهر صفادشت اجرا شد. تيمارهاي مورد بررسي‏‏، شامل تنش آبياري در دو سطح آبياري هر ٧ روز (شاهد) و آبياري هر ١٤ روز‏‏‏‏‏‏‏‏،‏ در كرت‌هاي اصلي و چهار مرحله محلول‌پاشي (پنجه زني، ساقه روي، قبل از گلدهي و بعد از گلدهي) و كاربرد دوزهاي مختلف نانودي‌اكسيد منيزيوم (عدم محلول پاشي، 1 درصد، 3 درصد و 5 درصد) به صورت فاكتوريل در كرت‌هاي فرعي بود. در طول فصل رشد، سطح برگ هر ماه روز يكبار‏‏، با استفاده از دستگاه سطح برگ‌سنج جهت محاسبه شاخص‌هاي رشد CGR و NAR اندازه‌گيري شد نمونه‌برداري‌ها به منظور اندازه‌گيري صفات آن از جمله، ميزان محتواي نسبي آب برگ(RWC) ، براي هر كدام از تيمارها، 72 ساعت بعد از سومين مرحله محلول‌پاشي انجام شد. به‌طور كلي از نتايج به‌دست آمده چنين استنباط مي‌شود كـه بـا افـزايش غلظت نانو ذره دي اكسيد منيزيم ، اثرهاي نامطلوب تنش خشكي كاهش مي‌يابد. البته به نظر مي‌رسد كه تمايل نانوذرات براي متراكم شدن در غلظت‌هاي بالاتر ،موجب سركوب آثار واقعي آن‌ها مي‌شود.