بررسي تأثير كاربرد بيوچار و كاه گندم بر بهره‌وري كود نيتروژن در زراعت جو با استفاده از فن‌آوري ايزوتوپي 15N

امروزه مشكلاتي چون تغييرات آب و هوايي كره زمين و پيامدهاي آن از جمله وقوع سيلاب ‌ها، خشكسالي ‌ها، ذوب يخچال‌ ها و بالا رفتن سطح آب اقيانوس‌ ها به صورت يك چالش جهاني مطرح هستند و بايد به سرعت در جهت مهار اين مشكلات اقدام شود. در بسياري از منابع به جنبه ‌هاي مثبت كاربرد مواد آلي مثل بيوچار به عنوان نگه‌ دارنده رطوبت خاك و عناصر غذايي گياه، كاهنده آب‌ شويي نيترات و انتشار گازهاي گلخانه‌ اي اشاره شده است. بيوچار، تركيب غني از كربني است كه در اثر پيروليز مواد آلي طبيعي توليد مي‌ شود. در تحقيق حاضر مقادير صفر درصد بيوچار (B1)، 2.5 درصد بيوچار (B2)، 5 درصد بيوچار (B3) و 7.5 درصد بيوچار (B4)، هم ‌چنين 2.5 درصد كاه گندم (W1) و 5 درصد كاه (W2) به خاك با بافت لوم رسي (S1) و نيز خاك لوم شني (S2) افزوده شدند. اين آزمايش گلداني بر پايه طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار در گلخانه و به روش رديابي ايزوتوپ 15N انجام شد. در اثر كاربرد بيوچار، زيست توده گياه و در نتيجه، ميزان بازيافت كود نيتروژن افزايش يافت. اين افزايش به خصوص در تيمار S1B4 بسيار معني ‌دار بود (0.01 P) و تا 35 درصد رسيد. كاه باعث شد بهره‌ وري كود نيتروژن در تيمارهاي S1W2 و  S2W2 به ترتيب 94 درصد و 87 درصد كاهش يابد.