مقايسۀ دانش كارورزان طب اورژانس در مديريت تندتپشي‌هاي شايع قبل و بعد از آموزش به روش مدل محور و سخنراني: يك مطالعۀ نيمه تجربي قبل و بعد از مداخله

مقدمه: امروزه، بيماري هاي قلب و عروق، شايع ترين علل مرگ و مير است. تاكي كاردي، معمولاً يك اورژانس طبي است كه نشان دهندۀ ديس ريتمي قلب، مي باشد. هدف از انجام اين مطالعه، مقايسۀ دانش كارورزان طب اورژانس در مديريت تند تپشي هاي شايع قبل و بعد از آموزش، به روش مدل محور و سخنراني مي باشد.روش كار: ‏در اين پژوهش نيمه تجربي، قبل و بعد از مداخله، تعداد 122 كارورز طب اورژانس (1399)، وارد مطالعه شدند. دانشجويان، به صورت تصادفي در دو گروه، كارگاه آموزشي مدل محور (60 نفر) و سخنراني(62 نفر)، تقسيم شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات در اين تحقيق، بر اساس پرسشنامۀ محقق ساخته بود، كه روايي و پايايي آن (آلفاي كرونباخ=85%) مورد تأييد واقع شده بود. پرسشنامه، توسط هر دو گروه از دانشجويان، به صورت قبل از شروع و بعد از اتمام مداخله، تكميل گشت. تجزيه و تحليل اطلاعات، با استفاده از نرم افزار SPSS نسخۀ 20، آمارهاي توصيفي (درصد، ميانگين و انحراف معيار) و آزمون هاي استنباطي ( من ويتني و ويلكاكسون)، صورت گرفته است؛ آن گونه كه در تمامي محاسبات، مقدار 0.05 ، به عنوان سطح معنادار، در نظر گرفته شد.يافته‌ها: ميانگين نمرۀ آزمون مديريت تندتپشي ها، پس از آموزش در گروه سخنراني، برابر با 1.9±6.8 (از 13 نمره) و ميانگين نمرۀ آزمون مديريت تندتپشي ها، پس از آموزش در گروه كارگاه آموزشي مدل محور، برابر 1.5±6.9 (از 13 نمره)، بود. طبق آزمون ناپارامتريك من ويتني، تفاوت آماري معناداري، از نظر ميانگين نمرۀ آزمون مديريت تندتپشي ها، پس از آموزش ميان دو گروه كارگاه آموزشي مدل محور و گروه سخنراني، وجود داشت؛(0.001=P) همچنين حد وسط  نمرۀ آزمون مديريت تندتپشي ها، پس از آموزش در گروه كارگاه آموزشي مدل محور، بالاتر بود.نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه استفاده از روش مدل محور(كارگاه عملي، با مولاژ و استفاده از سناريوي باليني)، مي تواند بر دانش كارورزان طب اورژانس، در مديريت تندتپشي هاي شايع، قبل و بعد از آموزش، نسبت به روش سخنراني، اثربخشي بيشتري داشته باشد؛ بنابراين استفاده از روش مدل محور، مي تواند سبب افزايش دانش كارورزان طب اورژانس گردد.