بررسي رابطه حس تعلق به محله و افزايش سرمايه اجتماعي محله محور در پيشگيري از جرم

زمينه و هدف: حس تعلق به محله علاوه بر اين كه موجب احساس راحتي از يك محيط مي‌شود، از ريشه‌هاي جامعه‌شناختي و روانشناختي مايه مي‌گيرد و در اين دو حوزه رشد و نمو مي‌يابد. حس تعلق به محله داراي ريشه‌اي كهن و زمينه بسياري از اختلاف‌ها و تفاهم‌هاي مهم بوده است. حس تعلق ضمن انسجام بخشي به نحوي كنترل كننده آسيب‌هاي زيادي بوده است. بر همين اساس هدف اين پژوهش بررسي رابطه حس تعلق به محله و افزايش سرمايه اجتماعي محله محور در پيشگيري از جرم در محله زينبيه شهر اصفهان در سال 1400 بوده است.روش: روش اين پژوهش كمي و از نوع تحقيقات پيمايشي است كه جامعه آماري آن شامل شهروندان 15 تا 60 ساله محله زينبيه شهر اصفهان در سال 1400 هستند كه بر اساس جدول حجم نمونه كوكران تعداد 384 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شده‌اند. پرسشنامه پژوهش از نوع پرسشنامه محقق ساخته بوده كه داراي روايي و پايايي بوده و ضريب پايايي آن بالاي (0.7) به دست آمده است و تجزيه و تحليل داده‌ها نيز به كمك مدلسازي و معادله ساختاري با استفاده از نرم‌افزار (Amos Graphics) انجام شده است.يافته‌ها: يافته هاي كمي اين پژوهش نشان داده كه اثر دوگانه حس تعلق به محله همزمان هم بر سرمايه اجتماعي محله‌محور و هم بر پيشگيري از جرم معنادار بوده و اثر مستقيم حس تعلق به محله بر پيشگيري از جرم با ضريب (0.40) بيشتر اثر آن بر سرمايه اجتماعي با ضريب (0.32) بوده است.نتايج: نتايج حاصل از تجزيه و تحليل مدل پژوهش نشان داده كه اثر سرمايه اجتماعي بر متغير وابسته پيشگيري از جرم با ضريب (0.52) قوي‌ترين اثر ساختاري در مدل است. در نتيجه رابطه حس تعلق به محله و افزايش سرمايه اجتماعي محله محور بر پيشگيري از جرم رابطه معناداري است.