بررسي وضعيت موجود و ترسيم وضعيت مطلوب نظام انتصاب در سازمان‌هاي دولتي ايران

باتوجه‌به اهميت سهم كليدي شايستگي‌ها و عملكرد مديران در موفقيت سازمان‌ها به‌ويژه در بخش دولتي، پژوهش حاضر به آسيب‌شناسي وضعيت موجود نظام انتصاب در سازمان‌هاي دولتي كشور پرداخته و سعي دارد عواملي را كه به برپايي يك نظام انتخاب و انتصاب اثربخش منجر مي‌شود، معرفي كند. اين پژوهش با رويكرد آميخته (كيفي - كمي) انجام شده است. ابزار گردآوري داده‌ها در بخش كيفي، مصاحبه نيمه‌ ساختاريافته و در بخش كمي، پرسش‌نامه محقق‌ساخته است. براي تجزيه و تحليل داده‌ها در بخش كيفي از نرم‌افزار Max QDA11 و در بخش كمي از نرم‌افزار SPSS23 استفاده شده است. مشاركت‌كنندگان در بخش كيفي پژوهش، 18 نفر از مديران دولتي و در بخش كمي نيز، 303 نفر از كاركنان بخش دولتي بودند. يافته‌هاي پژوهش بيانگر اين است كه در بعد عوامل مؤثر بر انتصاب مديران، غلبه روابط بر ضوابط، اولويت‌‌دادن به وابستگي‌هاي حزبي، توجه به همگرايي فرد مورد‌نظر با مدير و اعمال فشارهاي سياسي براي انتصاب و در بعد عوامل مؤثر بر رسيدن به گزينه‌هاي مديريت نيز وابستگي‌هاي حزبي و جناحي، اعمال نفوذ از بيرون سازمان، دستور مقام‌هاي مافوق و برخورداري از سوابق سياسي و اجرايي، بالاترين اهميت را دارا مي‌باشند. همچنين مشخص شد كه تعهد به شرايط احراز پست‌ها در انتصاب‌ها، الزام به طي دوره‌هاي آموزشي قبل از انتصاب و الزام به طي‌كردن سلسله مراتب سازماني به‌عنوان عوامل مهم‌تر از ميان 13 عامل ديگر در ايجاد يك نظام انتصاب‌ مبتني بر شايستگي نقش دارند.