توزيع مكاني برخي ويژگي‌هاي فيزيكي و شيميايي خاك در برخي از اراضي زراعي استان اصفهان

آگاهي ازساختار وابستگي مكاني ويژگي‌هاي مختلف خاك در مزارع براي دستيابي به توليد بيشتر و مديريت بهتر حائز اهميت است. اين پژوهش در سال 1395 بر روي تعداد 118 نمونه خاك از اراضي مناطق مختلف استان اصفهان، باهدف بررسي تغييرات مكاني برخي ويژگي‌هاي شيميايي در خاك انجام شد. همبستگي مكاني هر متغير با نيم‌تغييرنما مشخص و بهترين مدل برازش داده‌شده براي هر متغير، با استفاده از نرم‌افزار  GS+نسخه 9، انتخاب شد. با استفاده از روش‌هاي درون‌يابي، كريجينگ معمولي، كوكريجينگ و روش وزن دهي عكس فاصله با توان‌هاي 1 تا 3 درون‌يابي انجام شد و ميزان دقت نقشه پراكنش اين متغيرها به كمك معيارهاي آماري ميانگين انحراف خطا (MBE) و ريشه ميانگين مربعات خطا (RMSE) محاسبه گرديد. نتايج تجزيه زمين‌آماري نشان داد كه پتاسيم، درصد شن و pH داراي همبستگي مكاني قوي و ساير ويژگي‌هاي موردبررسي از همبستگي مكاني متوسطي در سطح منطقه برخوردار بودند. بهترين مدل ساختار مكاني براي متغيرهاي فسفر، EC، CEC، درصد رس و سيلت مدل نمايي و براي پتاسيم، pH، درصد شن و كربن آلي مدل كروي بوده است. همچنين EC خاك كمترين شعاع تأثير (14.86 كيلومتر) و pH بيشترين شعاع تأثير (حدود 71 كيلومتر) را داشتند. بر اساس نتايج، براي متغيرهاي پتاسيم، pH و EC روش وزن دهي عكس فاصله با توان 1 (IDW-1) به ترتيب با مقادير RMSE معادل 0.171، 0.152 و 0.171 و براي ساير متغيرهاي كربن آلي، فسفر، بافت، CEC به ترتيب با مقادير RMSE  0.11، 0.199، 0.155 و 0.156 روش كريجينگ معمولي به‌عنوان بهترين روش‌هاي درون‌يابي شناخته شدند.