امكان‌سنجي همپوشاني ‌حقوق مؤلف و طرح‌هاي صنعتي در نظام حقوقي ايران

حقوق مؤلف و طرح هاي صنعتي در نظام حقوقي ايران به ترتيب در دو شاخۀ اصلي حقوق مالكيت فكري، يعني مالكيت ادبي و هنري و مالكيت صنعتي، مورد حمايت قانونگذار قرار گرفته و براي صاحبان خود حقوق انحصاري جهت بهره برداري از دستاوردهاي فكري ايجاد مي نمايند. گاه آفرينه هاي فكري از حيث وجود شرايط لازم براي حمايت هاي قانوني در موقعيتي قرار مي گيرند كه قابليت آن را دارند تا در دو يا چند نظام حمايتي پشتيباني شوند. يكي از مصاديق قابل توجه در اين حوزه حمايت از دستاورد فكري در قالب حقوق مؤلف و طرح هاي صنعتي است؛ آنگاه كه در طراحي يك محصول ذوق، قريحه و خلاقيت انساني متجلّي در طرحي شده كه از جنبۀ اصالت و تازگي نيز بهره مند است و اين سؤال مطرح مي شود كه كدام يك از قالب هاي فوق مي تواند حقوق آفرينندۀ آن را بهتر تأمين نمايد. با عنايت به ديدگاه هاي گوناگون از حيث امكان تجميع حقوق قابل اعمال در هر يك قالب هاي حمايتي، پژوهش حاضر با رويكرد تحليلي – توصيفي  بر آن است تا به سؤالات قابل طرح در اين حوزه با توجه به قوانين موضوعه ايران و تدقيق در منابع مرتبط بپردازد و سرانجام اين نتيجه حاصل مي شود كه همپوشاني نه به طور كامل، اما تحت شرايط و ضوابط قانوني، بهره مندي جزئي از برخي حقوق و امتيازات به طور همزمان قابل تصور مي باشد، حال آنكه بسياري از حقوقدانان قائل بر تفكيك پذيري كامل هستند.