شناسايي راهكارهاي دوركاري و قرنطينه خانگي از ديدگاه زنان عضو هيأت علمي در ايام كرونا با رويكرد پديدارشناسي

بحث در مورد دوركاري و قرنطينه خانگي زنان عضو هيأت علمي دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌ها در ايام كرونا و مطالعۀ تجارب زيستۀ آن‌ها مي‌تواند نقش مؤثري در شناخت و توسعۀ ادبيات اشتغال زنان ايفا نمايد. اين پژوهش پديدارشناسانه، تجارب زيستۀ 30 نفر از زنان عضو هيأت علمي دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌هاي مشاركت‌كننده، با هدف كشف و توصيف دوركاري و قرنطينۀ خانگي در ايام كرونا را مورد بررسي قرار داده است. اين پژوهش براي گردآوري داده‌ها، از مصاحبه نيمه ساختارمند و با روش نمونه‌گيري هدفمند بهره برده است. بر اساس روش پديدارشناسي فرايند تحليل در سه سطح كلان انجام شد. در سطح سوم تحليل، حاصل يكسان‌سازي افق‌هاي فكري: تعداد 5 افق مربوط به دوركاري، 9 افق مربوط به قرنطينۀ خانگي و 9 افق مربوط به استراتژي‌ها و راهكارها بود. در سطح دوم، توصيفات منسجم روايات به تفكيك دوركاري، قرنطينه خانگي و استراتژي‌ها و راهكارها شكل گرفت و در بالاترين سطح انتزاعي يا همان سطح اول تحليل، ادغام ساختاري توصيف‌هاي منسجم انجام شد. بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، وجود قرنطينۀ خانگي ناشي از ويروس كرونا و شيوع آن باعث ظهور فرهنگ قرنطينه در كشور و جهان شده است كه اين امر منجر به بازتعريف روابط و مناسبات اجتماعي، مسئله اخلاق، تعهدات اجتماعي، الگوهاي روابط انساني، اجتماعي، توجه به توازن ميان نقش‌هاي شغلي و خانوادگي و اخلاق مراقبتي زنان در زندگي، تأكيد شده است. در نهايت با توجه به نتايج، راهكارهايي در حوزه‌هاي، پژوهش، مديريت و خانواده ارائه گرديد.