مطالعه جامعه‌شناختي رابطه سرمايه فرهنگي و سواد رسانه‌اي در جوانان 18 تا 34 ساله شهر تهران

سواد رسانه‌اي، نوعي درك مبتني بر مهارت است كه به‌وسيله آن، مي‌توان رسانه‌ها و انواع توليدات آن را شناخت و از يكديگر تفكيك نمود. اين امر به عوامل متعددي همچون سرمايه فرهنگي افراد، متكي است. هدف از اين پژوهش، بررسي رابطه ميان سرمايه فرهنگي و سواد رسانه‌اي در ميان جوانان شهر تهران است كه از نظريات بورديو درزمينۀ سرمايه فرهنگي و هابز، تامن و پاتر و شكاف آگاهي درزمينۀ سواد رسانه‌اي، استفاده شده است. روش پژوهش، پيمايشي و ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه بود. جامعۀ آماري شامل جوانان 18 تا 35 ساله ساكن شهر تهران در سال 1400 است كه 386 نفر براي نمونه اصلي پژوهش با روش نمونه‌گيري سهميه‌اي انتخاب شدند تا بررسي شود كه آيا بين سرمايه فرهنگي و سواد رسانه‌اي در ميان جوانان شهر تهران، رابطه‌اي وجود دارد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد، سرمايۀ فرهنگي جامعۀ آماري (شامل: سرمايه‌هاي فرهنگي عينيت يافته، تجسم‌يافته و نهادينه‌شده)، نزديك به متوسط است. سواد رسانه‌اي پاسخگويان كه از جمع نتايج مؤلفه‌هاي (دسترسي، تحليل، ارزيابي و توليد محتواي رسانه‌اي) به‌دست‌آمده است، كمي بالاتر از حد متوسط است. ميان سواد رسانه‌اي و سرمايه فرهنگي متجسد و عينيت‌يافتۀ جوانان، رابطۀ مستقيم و معناداري وجود دارد، اما ميان سواد رسانه‌اي و سرمايۀ فرهنگي نهادينه شده، رابطۀ معناداري وجود ندارد. همچنين ميان جنسيت، تأهل و سطح درآمد با سواد رسانه‌اي، رابطه‌اي وجود ندارد.