امكان‎سنجي كاربرد تابع مفصل در پيش ‎بيني فسفر و پتاسيم قابل جذب خاك

آگاهي داشتن از نحوه تغييرپذيري متغيرهاي خاكي يكي از پيش‌شرط‌هاي مديريت صحيح منابع كودي در يك كشاورزي پايدار قلمداد مي گردد. لذا هدف از اين پژوهش ارائه روشي نوين براي ارزيابي تغييرات مكاني برخي از ويژگيهاي شيميايي خاك با استفاده از تابع مفصل ميباشد. بدين منظور با استفاده از روش شبكهبندي، نمونهبرداري از منطقه اي به وسعت 484 هكتار در 10 كيلومتري غرب شهرستان بافت صورت گرفت، بدين صورت كه منطقه به طور كاملاً منظم تقسيم بندي شد كه مساحت هر شبكه 4 هكتار بود. سپس از هر شبكه به طور تصادفي يك نمونه خاك و در مجموع 121 نمونه از لايه سطحي خاك تهيه شد. پس از هوا خشك نمودن نمونه ها و عبور از الك 2 ميليمتري، فسفر قابل جذب و پتاسيم قابل جذب اندازه گيري شد. براي درون يابي به روش تابع مفصل از چهار تابع مفصل ارشميدسي شامل توابع كلايتون، فرانك، گامبل و جو استفاده شد. تحليل نتايج با استفاده از معيارهاي ميانگين ريشه دوم مربعات استاندارد (RMSE)، ضريب تبيين (R^2)، ميانگين خطاي مطلق(MAE) و ميانگين خطاي انحراف (MBE) با درون ياب هاي انواع كريجينگ و روش وزن دهي عكس فاصله IDW مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج نشان داد كه روش وزن دهي عكس فاصله (IDW) با دارا بودن 0/84=R^2 و 2/59=RMSE بهترين دقت در انجام تخمين ها را ارائه نمود در حالي كه روش IDW با دارا بودن مقدار ضريب تبيين و ريشه مجموع مربعات خطاي به ترتيب برابر با 0/76 و 2/93 تخمين هاي نسبتا ضعيف تري را ارائه داده است و بنابراين ميت وان روش تابع مفصل را جايگزين خوبي براي روش هاي كلاسيك ميان يابي قلمداد كرد.