مقايسه مقاومت فشاري بتن قليافعال و بتن معمولي، تحت حرارت بالا بر اساس آزمون XRD و SEM، بمنظور بكارگيري در سازه هاي دريايي

در دهه‌هاي اخير بكارگيري بتن قليافعال در سازه‌هاي دريايي با توجه به دارا بودن ويژگي‌هاي برتر در خواص مكانيكي و مقاومت حرارتي نسبت به بتن معمولي، مورد توجه دانشمندان علم مهندسي عمران قرار گرفته است. در اين پژوهش آزمايشگاهي، يك طرح اختلاط از بتن معمولي با عيار سيمان 450 كيلوگرم بر متر مكعب ساخته شد. يك طرح اختلاط نيز از بتن قليافعال بر پايه سرباره كوره‌آهنگدازي ساخته شد تا ميزان مقاومت فشاري بتن تحت دماي محيط و پس از اعمال حرارت 500 درجه سلسيوس، در سن عمل‌آوري90 روزه مورد مقايسه و ارزيابي قرار گيرد. در ادامه آزمون‌هاي طيف سنجي پراش اشعه ايكس (XRD) و تصاوير ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) در سن عمل‌آوري 90 روزه در دماي محيط و تحت حرارت 500 درجه سلسيوس به منظور بررسي ريزساختاري و راستي‌آزمايي نتايج آزمون مقاومت فشاري، بر روي نمونه‌هاي بتني انجام گرفت. نتايج حاصله بيانگر اين مطلب است كه، ميزان مقاومت فشاري بتن در دماي محيط، براي بتن معمولي به مقدار 62.43 مگاپاسكال و براي بتن قليافعال به مقدار 68.03 مگاپاسكال مي‌باشد كه اختلاف حدود 9 درصدي را با هم دارا هستند. با اعمال حرارت بالا به نمونه‌هاي بتني، ميزان افت مقاومت فشاري در بتن معمولي به مقدار 37.7 درصد و در بتن قليافعال به ميزان 16.4 درصد، كسب گرديد. نتايج حاصل از آزمون هاي XRD و SEM ضمن هماهنگي با يكديگر، در همپوشاني با نتايج حاصل از آزمون مقاومت فشاري در دماي محيط و تحت حرارت بالا قرار گرفتند.