ارزيابي بقاء و خاصيت آنتي‌اكسيداني زايگوساكارومايسس بيسپوريس (Zygosaccharomyces bisporus KEK 11) و پيكيا اوكسيدنتاليس(Pichia occidentalis KEK 10) جدا شده از كامبوجا

برخي از مخمرها مانند زايگوساكارومايسس بيسپوريس و پيكيا اوكسيدنتاليس هنوز براي تعيين ويژگي هاي كاربردي و نحوه استفاده در صنايع غذايي و دارويي نيازمند مطالعه بيشتر هستند. هدف از اين مطالعه بررسي خواص كاربردي و آنتي اكسيداني زايگوساكارومايسس بيسپوريس بيسپوريس و پيكيا اوكسيدنتاليس جداشده از كامبوجا مي باشد. مواد و روش: براي اين منظور ظرفيت آنتي اكسيداني توسط روش راديكال 1،1-دي فنيل-2-پيكريل هيدرازيل (DPPH) و خواص كاربردي (زنده ماني تحت شرايط شبيه سازي شده دستگاه گوارش، آبگريزي، تجمع خود به خودي و خواص ضد ميكروبي در برابر باكتر هاي پاتوژن غذا زاد مانند استافيلوكوكوس اورئوس(Staphylococcus aureus)، يرسينيا اينتروكوليتيكا (Yersiniaenterocolitica)، باسيلوس سرئوس (Bacillus cereus) و اشريشيا اكلاي (E.coli)) به روش لكه گزاري) مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاص از اين پژوهش نشان مي دهد كه زايگوساكارومايسس بيسپوريس و پيكيا اوكسيدنتاليس به ترتيب داراي فعاليت آنتي اسيداني در سطح عالي در حدود 67.67 و 69.18 درصد، ظرفيت تجمع خود به خود حدود 92.44 و 87.30 درصد پس از 24 ساعت و فعاليت آبگريزي بالايي نسبت به زايلين در حدود 87.51  و 86.127 درصد مي باشد. همچنين درصد زنده ماني اين جدايه ها تحت شرايط مشابه معده به ترتيب حدود 87.54 و 88.87 درصد و تحت شرايط مشابه پانكراتيك 97.09 و 94.40 درصد بوده است. زايگوساكارومايسس بيسپوريس مورد مطالعه در اين آزمون در برابر يرسينيا اينتروكوليتيكا داراي فعاليت ضد ميكروبي بوده اما هيچ فعاليتي عليه مابقي ميكروارگانيسم هاي مورد آزمون نشان نداده است. با توجه به نتايج نشان داد از اين سويه هاي مخمري كه داراي پتانسيل لازم جهت استفاده به عنوان منبع طبيعي آنتي اكسيدان و مكمل پروبيوتيكي هستند كه مي توان پس از انجام آزمون هاي تكميلي در توليد محصولات غذايي و دارويي استفاده كرد.