پديد آورندگان :
مميزصفت ، مريم دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات - گروه زيست شناسي , متصدي زرندي ، سعيد دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - دانشكده بهداشت و ايمني - گروه مهندسي بهداشت محيط , مرتضوي ، پژمان دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات - گروه پاتولوژي , عيدي ، اكرم دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات - گروه زيست شناسي
چكيده فارسي :
در مطالعه حاضر، اثر قرار گرفتن بافت مخ نوزاد موش‌هاي صحرايي در معرض PM2/5بررسي شد. 24 موش صحرايي ماده نژاد ويستار پس از جفت گيري و بارداري، به سه گروه شاهد(Control) ، مواجهه1( Exposure1) و مواجهه 2 (Exposure2) تقسيم شدند. گروه شاهد از هواي پاك با شرايط استاندارد استفاده كردند و دو گروه ديگر به ترتيب به مدت 40 روز در معرض آلاينده هاي گازي و آلاينده هاي گازي به اضافه PM2/5قرار گرفتند. سپس بافت مخ برداشته شد. تجزيه و تحليل بيان ژن براي ژن S100 با استفاده از Real-Time PCR و همچنين سنجش MS-HRM براي اين ژن در گروه هاي شاهد ، مواجهه 1 و مواجهه 2 انجام شد. مقدار مالون دي آلدئيد درگير در فرآيند استرس اكسيداتيو (OS) براي همه گروه‌ها ارزيابي شد. نتايج بيانگر بيان معني‌دار ژن S100 در گروه‌هاي مواجهه 1 و مواجهه 2 نسبت به گروه شاهد بود. در بررسي متيلاسيون ژن S100 تنها گروه مواجهه 1 تغييرات آماري معني‌داري در مقايسه با گروه شاهد نشان داد. بر اساس تجزيه و تحليل آنزيمهاي درگير در استرس اكسيداتيو (OS)، سطح مالون دي آلدئيد در گروه مواجهه 2 نسبت به گروه شاهد افزايش يافت. اين يافته‌ها ممكن است به ارائه بينشي در شناسايي اهداف درماني براي كاهش اختلالات مغزي انسان ناشي از قرار گرفتن در معرض PM2/5 يا ساير آلاينده‌هاي هوا كمك كند.
