ارزيابي نوع قلمه برگي، بستر كشت بدون خاك و ريز‌‌نمونه‌هاي برگ در توليد سانسورياي ابلق در شرايط درون/برون شيشه‌اي

افزايش انبوه با حفظ ويژگي‌‌هاي ژنتيكي، هدف افزايش همگروهي گياهان زينتي است. از ميان گونه‌‌هاي زينتي، گياهان بافت ناهمسان براي ظاهر جذاب، هميشه موردتوجه بوده‌‌اند. گياه برگساره اي سانسوريا، به دليل داشتن برگ‌‌هاي گوشتي و تحمل بيشتر به شرايط نامناسب محيطي، براي نگهداري در شرايط درون خانه بسيار مناسب است. افزايش همگروهي اين گياه با استفاده از نيساگ و پاگياه صورت مي‌‌گيرد. هدف از اين پژوهش ارزيابي نوع قلمه برگ و آميخته خاكي در باززايي گياه ابلق در شرايط گلخانه و همچنين افزايش درون شيشه‌‌اي گياهان ابلق سانسورياي پاكوتاه بود. نتايج آزمايش‌‌هاي انجام‌شده در گلخانه نشان‌دهنده اين است كه نوع قلمه برگ در انگيزش گياه بافت ناهمسان بي‌تأثير است. استفاده از بستر كوكوپيت به همراه پرلايت منجر به توليد تعداد ريشه بيشتر در گياهان باززايي شده گرديد اما با اين‌وجود در مقايسه با بستر پرلايت تنها، تأثيري در بهبود شاخه‌‌زايي قلمه برگ سانسوريا نداشت. نتايج نشان‌دهنده اين است كه ايجاد برش V وارونه در انتهاي نزد پاهنگ قلمه برگ تأثير معني‌‌داري روي باززايي گياه از قسمت ابلق نزدِ پاهنگ قلمه برگ ندارد. بررسي‌‌هاي درون‌‌ شيشه‌‌اي به كمك تنظيم‌كننده رشد توفوردي و كاينتين نشان داد كه ريز نمونه‌‌هايي كه به مدت 20 روز در محيط داراي 35/0 ميلي‌‌گرم در ليتر توفوردي كشت شده و سپس به محيط داراي كاينتين منتقل‌شده‌اند، از ميانگين تعداد شاخساره بالاتري برخوردارند. اگرچه كه استفاده از ريز‌‌نمونه برگ گرفته‌شده از قسمت سبز-ابلق در انگيزش گياهان بافت ناهمسان مؤثر نبود با اين‌وجود برخي از جهش‌‌هاي پلاستيدي رخ‌داده منجر به توليد گياهان زال شد. گياهان باززايي شده با برگ‌‌هاي سبز نا ‌‌ابلق با بازده 100% در شرايط گلخانه زير سيستم مه‌‌پاش سازگار شدند. درمجموع، به دليل تشكيل مريستم نو از لايه‌‌هاي داخلي‌‌تر بافت ناهمسان برگ، تشكيل گياهان بافت ناهمسان شبيه به گياه مادري در اين بررسي درون و برون شيشه‌‌اي ميسر نشد.