بررسي رابطه‌ي ميان رشد اقتصادي و كيفيت محيط زيست در ايران: شواهدي جديد مبتني بر تبديل موجك پيوسته

رابطه‌ي ميان رشد اقتصادي و محيط زيست يكي از مباحث مناقشه‌آميز دهه‌هاي اخير در ميان اقتصاددانان و فعالان زيست‌محيطي بوده است، چرا كه از يك سو، رشد اقتصادي بيش‌تر با مصرف بيش-تر انرژي موجبات تخريب محيط‌ زيست را فراهم مي‌آورد و از سوي ديگر استفاده از انرژي‌هاي پاك به جاي مصرف سوخت‌هاي فسيلي (به منظور حفظ محيط زيست) مي‌تواند به مانعي براي رشد اقتصادي تبديل شود. با عنايت به وجود نتايج متفاوت در پژوهش‌هاي صورت گرفته با روش‌هاي متفاوت و به منظور ارائه‌ي نتايجي متقن‌تر، مطالعه حاضر به دنبال آن است تا با به كارگيري روش تجزيه‌ي موجك پيوسته و تحليل در حوزه‌ي زمان – فركانس، پويايي‌هاي رابطه‌ي علّي ميان رشد اقتصادي و كيفيت محيط ‌زيست در ايران را طي دوره زماني 1395:4 – 1370:1 بررسي نمايد. اين روش امكان مشاهده نحوه ارتباط اين دو متغير در طي دوره هاي زماني متفاوت را فراهم مي سازد. براي اين منظور، همدوسي موجك و انرژي هر مقياس زماني با استفاده از نرم افزار متلب 2018a محاسبه شده است. نتايج مطالعه حاكي از آن است كه در كوتاه‌مدت (كم‌تر از يك سال) و ميان‌مدت (يك تا چهار سال) جريان علّي هم‌جهت از رشد اقتصادي به كيفيت محيط‌زيست برقرار است. به طوري كه افزايش در نرخ رشد اقتصادي منجر به افزايش انتشار آلاينده‌ها شده و به محيط‌زيست آسيب مي‌رساند. تحليل در حوزه‌ي زمان حاكي از آن است اين رابطه در كوتاه‌مدت و ميان‌مدت به ترتيب در بازه‌هاي 1394 – 1391 و 1389 – 1388 از شدت قابل توجهي برخوردار بوده است . از طرف ديگر، در بلندمدت، رابطه‌ي علّي ميان رشد اقتصادي و كيفيت محيط‌زيست مشاهده نشد از اين‌رو، انتظار مي‌رود وضع محدوديت بر انتشار آلاينده‌ها به منظور ارتقاي كيفيت محيط‌زيست صدمه‌اي به رشد اقتصادي وارد نكند.