اثر تعاملي توسعه مالي وگردشگري بر رشد اقتصادي در ايران

صنعت گردشگري، بزرگترين و متنوع ترين صنعت در دنيا به حساب مي آيد. تأثيرصنعت گردشگري برافزايش ميزان اشتغال و درآمدهاي ارزي، رونق صنايع داخلي، گسترش همكاري هاي بين المللي موجب شده است تا نگرش كشورهاي دنيا به مرز آن تغييريافته و جايگاه مهمي در سياست گذاري دولت هاپيدا كند . از اين رو در اين پژوهش، اثر تعاملي توسعه مالي وگردشگري بر رشد اقتصادي در ايران با استفاده از مدل خود رگرسيوني برداري عامل –افزوده شده (FAVAR) تركيبي با مدل پارامتر‌هاي متغيير در طول زمان (TVP)، اقدام به مدل سازي شده است. و با بهره گيري از داده هاي سري زماني در طي سال‌هاي 1363تا1397 بررسي شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه بين رشد اقتصادي و گردشگري رابطه مثبت و معنادار و بين رشد اقتصادي و توسعه مالي نيز رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. توسعه مالي همچون گردش مالي راحت در كشور مبدا و استفاده ساده از ابزارهاي مالي در جهت تامين مالي براي گردشگران در رشد اين صنعت نقش بسزايي دارد. همانگونه كه افزايش توسعه مالي سبب رشد اقتصادي مي گردد، افزايش رشد اقتصادي نيز سبب بهبود زيرساخت ها وتوسعه صنعت گردشگري مي شود.