تحليل تأثير سياست هاي مالي توزيعي بين نسلي بر رشد سرمايه در ايران در چارچوب الگوي نسل هاي تداخلي (OLG)

در بسياري از كشورهاي جهان، دولت ها از طريق اعمال سياست هاي پولي ومالي، تأثير قابل ملاحظه اي بر اقتصاد كشورها مي گذارند. ليكن اعمال سياست هاي توزيعي بين نسلي, كه در حقيقت به كارگيري سياست هاي مالي به نفع گروه سني خاصي از جامعه مي باشد، كمتر مورد توجه سياست گذاران كشورهاي در حال توسعه و از آن جمله ايران قرار گرفته است. هدف مقاله نشان دادن تاثير سياست هاي توزيعي مالي بين نسلي بر رشد اقتصادي با استفاده از الگوي توسعه يافته نسل هاي تداخلي بلانچارد(1985) و كاليبره كردن الگو به كمك نرم افزار مطلب جهت استخراج وضعيت تعادل پاياي رشد مصرف و رشد سرمايه در اقتصاد ايران است. نتايج به دست ﺁمده، در زمينه تأثير سياست هاي مالي توزيعي بر رشد سرمايه و رشد مصرف به عنوان دو متغير مؤثر بر نرخ رشد اقتصاد، داراي دو حالت است. حالت اول وقتي كه نرخ هموار كننده مصرف در توابع مطلوبيت با ريسك گريزي نسبي ثابت (CRRA) ، عكس كشش جانشيني مصرف در دو نقطه از زمان، كمتر از يك انتخاب شود كه در اين وضعيت با اعمال سياست هاي مالي توزيعي به نفع گروه سني جوان، اقتصاد ايران با كاهش رشد سرمايه و رشد مصرف مواجه مي شود و حالت دوم وضعيتي كه نرخ هموار كننده مصرف بيشتر از يك انتخاب شود. در اين حالت، اعمال سياست هاي مالي توزيعي داراي نتايجي متفاوت با حالت قبل خواهد بود. JEL: C61, D31 , E21.