طراحي الگوي تجربه شغلي منابع انساني و برنامه‌ريزي راهبردي در سازمان هاي ورزشي

مقدمه: بهره گيري از تجربه شغلي كاركنان مي تواند يكي از راه هاي تدوين بهتر برنامه ريزي راهبردي در سازمان ها باشد. پژوهش حاضر با هدف طراحي الگو تجربه شغلي منابع انساني و برنامه ريزي راهبردي در سازمان هاي ورزشي در سال 1399 انجام شد. روش كار: روش پژوهش،  توصيفي- همبستگي است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه كاركنان و مديران وزارت ورزش و جوانان كشور به تعداد 890 تن بودند. تعداد نمونه 380 تن با استفاده از فرمول Cochran تعيين شد و به روش نمونه گيري تصادفي ساده با روش قرعه كشي انتخاب و وارد پژوهش شدند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه جمعيت شناختي، پرسشنامه تجربه شغلي (Work Experience Questionnaire) و پرسشنامه برنامه ريزي راهبردي (Strategic Planning Questionnaire)  بود. روايي محتوا به روش كيفي و پايايي پرسشنامه برنامه ريزي راهبردي به روش همساني دروني با محاسبه ضريب آلفا كرونباخ ابزارها بررسي و تاييد شد. روايي و پاپايي پرسشنامه تجربه شغلي بررسي نشده است و به مطالعه قبلي اكتفا شده است. داده ها با نرم افزارهاي اس پي اس اس نسخه 24 و ليزرل نسخه 8.5 تحليل شد. يافته ها: بين مولفه‌هاي برنامه ريزي راهبردي با تجربه شغلي همبستگي معنادار (0.01P≤) وجود دارد. رابطه خطي بين 2 متغير تجربه شغلي با برنامه ريزي راهبردي تاييد مي شود (0.05 Pو1147.98=F). تحليل رگرسيون نشان داد كه تجربه شغلي (0.01 P و 25.20=t ) توانايي پيش بيني برنامه راهبردي را دارد. بر اساس نتايج ضريب بتا، به ازاي يك واحد انحراف معيار افزايش در تجارب شغلي، ميزان برنامه ريزي راهبردي (0.792) انحراف معيار افزايش مي‌يابد. بعلاوه، شاخص برازش در الگو در حد خوب گزارش شد. نتيجه‌گيري: بين مولفه‌هاي برنامه ريزي راهبردي و تجربه شغلي همبستگي معنادار است. پيشنهاد مي گردد جهت برنامه ريزي راهبردي در سازمان هاي ورزشي، تجربه شغلي را لحاظ گردد.