رديابي ملكولي ژن‌هاي pap GII, sfa , afa در جدايه هاي اشريشيا كلي‌ موارد كلي‌باسيلوز طيور و عفونت ادراري انسان

توصيف خصوصيات حدت اشريشيا كليهاي بيماريزاي خارج از دستگاه گوارش ابزار مناسبي براي شرح چگونگي بيماريزايي و طراحي شيوه هاي نوين درمان و كنترل بيماري به شمار مي رود. هدف از اين مطالعه، بررسي فراواني ژن هايpap G II،  afa و sfa در اشريشيا كليهاي جدا شده از كلي باسيلوز طيور و عفونت ادراري انسان در مقايسه با اشرشياكلي هاي جدا شده از پرندگان به ظاهر سالم بود. در مجموع 320 نمونه اشريشيا كلي شامل 247 نمونه جدا شده از كلي باسيلوز طيور، 53 نمونه از كلواك پرندگان به ظاهر سالم و 20 نمونه از عفونت ادراري انسان از مناطق مختلف استان سمنان، تهران و گيلان، جهت بررسي حضور ژن هاي  pap GII, sfa , afaبه روش كلوني هيبريداسيون مورد ارزيابي قرار گرفتند. فراواني pap G II  در اشريشيا كلي هاي جدا شده از كلي باسيلوز طيور و عفونت ادراري انسان و پرندگان به ظاهر سالم به ترتيب 21.05 ،35 و 13.2 درصد بود. فراواني ژن sfa  در اشريشيا كلي هاي جدا شده از موارد عفونت ادراري انسان بيشتر از پرندگان بود و در هيچ يك از گروه ها، ژن afa  مشاهده نشد. نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه  ژن pap GII  نسبت به ساير عوامل چسبندگي مورد مطالعه به ميزان بيشتري در اشريشيا كليهاي جدا شده از موارد كلي باسيلوز طيور و عفونت ادراري انسان حضور داشته و احتمالا نقش موثري در بيماريزايي اشريشيا كليهاي خارج روده اي دارد. بنابراين pap GII مي تواند به عنوان كانديد مناسب در روش هاي نوين درمان بر مبناي عوامل حدت و نيز طراحي واكسن در نظر گرفته شود.