الگوي معادلات ساختاري رفتارهاي پرخطر با تنهايي و اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي با ميانجيگري فرسودگي تحصيلي در نوجوانان

مقدمه: رفتارهاي پرخطر زمينه سازي بزهكاري در نوجوانان است كه شناسايي پيش بين هاي آن مي تواند در اقدامات پيشگيرانه موثر باشد. مطالعه حاضر با هدف تعيين الگوي معادلات ساختاري رفتارهاي پرخطر با تنهايي و اعتياد به شبكه هاي اجتماعي با ميانجيگري فرسودگي تحصيلي در نوجوانان انجام شد.  روش كار: روش پژوهش توصيفي- همبستگي بود. دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر شيراز در سال 1399 جامعه آماري اين پژوهش بودند كه 221 تن از آن ها به روش تصادفي طبقه اي مشاركت داشتند. ابزارهاي گردآوري داده ها شامل پرسشنامه جمعيت شناختي، مقياس خطرپذيري نوجوانان ايراني (Iranian Adolescents Risk-Taking Scale)، نسخه سوم مقياس تنهايي UCLA (UCLA Loneliness Scale: Version 3)، پرسشنامه اعتياد به شبكه هاي اجتماعي مبتني بر موبايل (Addiction to Mobile Questionnaire Based on Social Networks) و سياهه فرسودگي مسلش (Maslach Burnout Inventory) بود. روايي سازه به روش تحليل عاملي تاييدي و پايايي به روش همساني دروني با محاسبه ضريب آلفا كرونباخ ابزار ها اندازه گيري شد. داده ها در نرم افزارهاي اس پي اس اس  نسخه 24 و اموس نسخه 24 تحليل شدند. يافته ها: الگوي پيشنهادي از برازش مطلوبي برخوردار بود. همچنين نتايج آزمون بوت استرپ نشان داد كه تنهايي با ميانجيگري فرسودگي تحصيلي (0.085=β) و اعتياد به شبكه هاي اجتماعي با ميانجيگري فرسودگي تحصيلي (0.163=β) با رفتارهاي پرخطر همبستگي غيرمستقيم و معنادار دارند (0.05 P). نتيجه گيري: رفتارهاي پرخطر در نوجوانان با تنهايي، اعتياد به شبكه هاي اجتماعي با ميانجي گيري فرسودگي تحصيلي قابل پيش بيني است. پيشنهاد مي شود كه روانشناسان و متخصصان حوزه سلامت به نقش اين متغيرها توجه داشته باشند.