مطالعه اثر درماني آرتميسينين به همراه سلول هاي بنيادي آندومتر حاوي ژن TSP-1 بر آلزايمر در موش هاي مدل آلزايمر-ديابت القا شده با استرپتوزوتوسين

آلزايمر شايع ترين بيماري تخريب كننده عصبي سالمندان است. استرس اكسيداتيو و التهاب نقش مهمي در بروز آلزايمر دارند. خطر ابتلا به آلزايمر در افراد ديابتي بالا مي باشد و مقاومت به انسولين در مغز افراد آلزايمري اتفاق مي افتد. تجمع پلاك هاي آميلوئيدي منجر به رگزايي و افزايش نفوذپذيري رگ ها مي گردد.  امروزه گياهان داروئي به دليل عوارض جانبي كمتر نسبت به داروهاي شيميايي موردتوجه قرار گرفته اند. در پژوهش حاضر اثر محافظتي فرآورده گياهي آرتيميسيا (آرتميسينين) به همراه سلول هاي بنيادي اندومتريوم حاوي ژن آنتي آنژيوژنز (Thrombospondins-1 يا TSP-1) در بيماري آلزايمر القاء شده توسط استرپتوزوتوسين در مدل آزمايشگاهي رت نر ديابتي بررسي شد. 3 روز پس از القاي آلزايمر و ديابت با استفاده از استرپتوزوتوسين، حيوانات سلول هاي بنيادي را ازطريق بيني دريافت كردند و سپس براي يك ماه آرتميسينين را (50 ميلي گرم بر كيلوگرم) دريافت كردند. وزن ابتدايي و انتهايي، ميزان قند خون و اينترلوكين 6 سرم سنجيده شد و پلاك هاي آميلوئيدي مغز با رنگ آميزي هماتوكسيلين ائوزين بررسي شد. نتايج نشان داد كه القاي آلزايمر و ديابت منجر به كاهش معني دار وزن بدن و افزايش قندخون، اينترلوكين 6 و پلاك هاي آميلوئيدي مغز شد. تيمار با آرتميسينين و سلول هاي بنيادي به طور مجزا و همزمان موجب بهبود اين پارامترها گرديد. نتايج نشان داد كه مي توان ازسلول هاي بنيادي آندومتر انساني كه حاوي ژن TSP-1 است به عنوان منبعي بالقوه از سلول هاي بنيادي در كنار آنتي اكسيدان طبيعي آرتيميسينين جهت كاهش علائم بيماري آلزايمراستفاده نمود.