تأثير شش هفته تمرين استقامتي با شدت متوسط بر ميزان سرمي Klotho و بيان ژن FGF23 در قلب موش‌هاي صحرايي ديابتي شده: يك مطالعه تجربي

زمينه و هدف: بيماران ديابتي مستعد درگيري هاي قلبي-عروقي هستند. از اين رو هدف از مطالعه حاضر تعيين تأثير شش هفته تمرين استقامتي با شدت متوسط بر ميزان سرمي كلوتو (Klotho) و بيان ژن فاكتور رشد فيبروبلاستي-23 ((Fibroblast-23 growth factor; FGF23 در قلب موش هاي صحرايي ديابتي شده بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي، 21 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار بالغ، به طور تصادفي در سه گروه هفت تايي قرار گرفتند: گروه ديابت تمرين (DT)، گروه ديابت كنترل (DC) و گروه سالم كنترل (HC). حيوانات از طريق تزريق درون صفاقي استرپتوزوتوسين ((Streptozotocin: STZ ديابتي شدند. موش ها شش هفته تمرين استقامتي با شدت متوسط به صورت فزاينده انجام دادند. بررسي ميزان سرمي Klotho به روش روش الايزا بود و بيان ژن FGF23 در بافت قلب با استفاده از روش آزمايشگاهي  Real-time PCRصورت پذيرفت. داده ها با آناليز واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي Scheffe آناليز شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه پس از شش هفته تمرين استقامتي، غلظت گلوكز خون (ميلي گرم بر دسي ليتر) در گروه DT نسبت به گروه DC به صورت معني‌داري پايين تر است(p=0.001) و ميزان سرمي Klotho (نانوگرم بر ميلي ليتر) اين گروه در مقايسه با گروه DC افزايش معني‌دار يافته است (p=0.032)، اما ميزان بيان ژن FGF23 به طور نسبي در گروه DT در مقايسه با گروه DC تفاوت معني‌داري نداشت (p=0.171). نتيجه‏گيري: نتايج نشان داد تمرينات استقامتي با شدت متوسط بر ميزان سرمي Klotho و كنترل قند خون موش هاي ديابتي تأثير مثبتي دارد و به نظر مي رسد تا حدودي محافظ عملكرد قلبي باشد.