بررسي اپيدميولوژي لوسمي و لنفوم در كودكان زير 15 سال مراجعه‌كننده به بيمارستان بعثت همدان از سال 1389 تا 1399: يك مطالعه توصيفي

زمينه و هدف: سرطان‌ها دومين عامل مرگ‌ومير كودكان به شمار مي‌روند. در اين مطالعه تظاهرات باليني لوسمي و لنفوم كودكان زير 15 سال مراجعه ‌كننده به بيمارستان بعثت همدان از سال 1389 تا 1399 مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي-مقطعي، به‌صورت گذشته‌نگر بر روي 203 بيمار مبتلا به لوسمي و 77 بيمار مبتلا به لنفوم با سن كمتر از 15 سال انجام شد. داده‌هاي مورد بررسي شامل سن، جنسيت، محل سكونت، تظاهرات و علائم باليني اوليه، اولين يافته‌هاي آزمايشگاهي و نوع لوسمي و لنفوم از پرونده بيماران استخراج شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي t مستقل و مجذور كاي تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: لوسمي و لنفوم در پسران فراواني بيشتري را نشان داد. فراوان‌ترين تظاهر بيماري در لوسمي تب يا ضعف 13 نفر (39.9 درصد) و علامت بيماري رنگ‌پريدگي 77 نفر (37.9 درصد) بود. تفاوت معناداري بين دو نوع لوسمي از نظر ميانگين سني (0.005=P)، خون ريزي (0.011=P) و لنفادنوپاتي (0.038=P) وجود داشت. فراواني لنفوم هوچكين و غير هوچكين به ترتيب 38 نفر (49.4 درصد) و 39 نفر (50.6 درصد) بود. لنفادنوپاتي سرويكال شايع‌ترين نوع لنفادنوپاتي در بيماران بود (56 مورد، 72.7 درصد). درد گره لنفاوي و ادم شايع‌ترين علامت بود (57 نفر، 74 درصد). ارتباط بين لنفادنوپاتي مدياستينال با نوع لنفوم معنادار بود (0.018=P)، به‌گونه‌اي كه لنفادنوپاتي مدياستينال در لنفوم هوچكين فراواني بيشتري داشت. نتيجه‌گيري: تب شايع‌ترين تظاهر باليني و رنگ‌پريدگي شايع‌ترين علامت باليني اوليه لوسمي و در كودكان مبتلا به لنفوم، درد گره لنفاوي مهم‌ترين تظاهر باليني مي باشد.