مقايسه تأثير 8 هفته تمرين در محيط آب و خشكي بر درد و دامنه حركتي ورزشكاران داراي پيچ‌خوردگي حاد مچ پا: يك مطالعه نيمه‌تجربي

زمينه و هدف: پيچ خوردگي از شايع‌ترين آسيب‌هاي ورزشي مچ پا مي‌باشد. هدف از اين تحقيق مقايسه تأثير 8 هفته تمرين در محيط آب و خشكي بر درد و دامنه حركتي ورزشكاران داراي پيچ خوردگي حاد مچ پا بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نيمه تجربي مي باشد كه تعداد 30 نفر از بازيكنان فوتبال مبتلا به پيچ خوردگي حاد مچ پا به عنوان نمونه انتخاب و سپس به صورت تصادفي در دو گروه آب و خشكي تقسيم و قبل و بعد از اجراي 8 هفته مداخله تمرين در آب و خشكي مقايسه گرديدند. براي اندازه‌گيري درد از پرسش نامه VASscale، براي دامنه حركتي مچ پا از گونيامتر يونيورسال و در چهار جهت اندازه گيري گرديد. داده ها با استفاده از آناليز واريانس دوطرفه با اندازه گيري هاي مكرر تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: هر دو پروتكل باعث كاهش درد در مچ پاي بازيكنان آسيب ديده، گرديدند (0.001 p). نتايج نشان داد كه تعامل بين گروه و زمان معني دار بود. در گروه آب، كاهش درد بيشتر بود (0.001 p). دامنه حركتي مچ پا، افزايش معني داري در هر دو گروه داشت (0.001 p). ميزان پيشرفت متغير‌ درد در گروه تمرين در آب (62 درصد) نسبت به گروه خشكي (50 درصد) افزايش داشت. نتيجه گيري: با توجه به تأثير تمرينات آب و خشكي و هم چنين معني دار بودن تعامل زمان و گروه، پيشنهاد مي گردد براي بازتواني پيچ خوردگي حاد مچ پا، از تمرين در آب و يا تركيب تمرين آب و خشكي استفاده گردد.