تحليل مفهوم توكل از نگاه صدرالمتألهين و نسبت آن با مفهوم روان‌شناختي اعتمادبه‌نفس

با اهميت آموزه توحيد در انديشه اسلامي، ارجمندي توكل نيز در امتداد آن مطرح مي‌شود. از بين حكماي اسلامي، صدرالمتألهين در نگاهي هماهنگ با وحي، سرشت و درجات توكل را به دقت مطالعه كرده است. با توجه به اينكه گاه دربارۀ چگونگي اجتماع توكل (اعتماد به خدا) با مفهوم روان‌شناختي اعتمادبه‌نفس در زيست مؤمنانه، سؤال مي‌شود، در اين تحقيق كوشيده شده است تا در روي‌آوردي توصيفي‌تحليلي به آراي ملاصدرا دربارۀ توكل و با بهره‌مندي از تكنيك‌ها و ابزارهاي موجود در روش‌هاي تحليل اسنادي، به اين مهم پاسخ داده شود و در پرتو آن با بازسازي مفهوم اعتمادبه‌نفس، ابعاد توكل را نيز نمايان‌تر سازد؛ بنابراين، پرسش اصلي اين نوشتار آن است كه مختصات توكل در انديشه ملاصدرا چيست و نسبت آن با مفهوم روان‌شناختي اعتمادبه‌نفس كدام است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهند با نظر به انديشه‌هاي ملاصدرا، اعتمادبه‌نفس را بايد با مراتب نازل و متوسط توكل اجتماع‌پذير و با مرتبه عالي توكل اجتماع‌ناپذير دانست. تبيين درجات توكل، نسبت توكل با كار و تلاش و نيز نسبتش با نظام سبب مسببي، از نتايج ديگر اين تحقيق به‌شمار مي‌رود.