بررسي رابطه معنويت در محيط كار با رفتار اخلاقي در كاركنان آموزش و پرورش استان مازندران

معنويت در محيط كار مي‌تواند براي سازمان‌ها، انسانيت و براي اجتماع، فعاليت و براي محيط، مسئوليت به ارمغان آورد. هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه مديريت معنوي در محيط كار و رفتار اخلاقي كاركنان در آموزش و پرورش استان مازندران مي‌باشد. اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل كليه كاركنان آموزش و پرورش استان مازندران در سال 1400-1399 به تعداد 1412 نفر بود. حجم نمونه به تعداد 302 نفر با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي بر حسب جنسيت انتخاب شد. روش گردآوري داده‌ها به صورت كتابخانه‌اي و ميداني بوده است. ابزار اندازه‌گيري داده‌ها شامل پرسشنامه‌هاي استاندارد معنويت در محيط كار ميليمن و همكاران (2003) و رفتار اخلاقي لوزير (1993)، بود. روايي پرسشنامه‌ها توسط متخصصان بررسي و تاييد شد و با محاسبه آلفاي كرونباخ، پايايي پرسشنامه‌هاي معنويت در محيط كار برابر 0/94 و رفتار اخلاقي برابر 0/90 صدم محاسبه گرديد كه نشان داد پرسشنامه‌ها از پايايي نسبتاً بالايي برخوردار هستند. روش تجزيه و تحليل داده‌ها استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي (محاسبه فراواني، درصدها، انحراف استاندارد و نمودار ستوني) و آمار استنباطي (آزمون كولموگروف اسميرنوف و آزمون ضريب همبستگي پيرسون) از طريق برنامه نرم‌افزاري SPSS22 بود. يافته‌ها نشان داد كه بين مديريت معنوي در محيط كار و رفتار اخلاقي كاركنان و مولفه‌هاي آن (وظيفه شناسي، حمايت، قانون مداري، صداقت، خيرخواهي، احترام و انتخاب سنجيده)در آموزش و پرورش استان مازندران رابطه و مقدار معني داري مورد بررسي قرار گرفت. در نتيجه، معنويت در محيط كار از دو منظر همسويي ارز ش هاي فردي و سازماني و احساس معناداري در كار و ادراك با رفتار اخلاقي رابطه معناداري دارد و مديران آموزش و پرورش مي توانند از طريق معنويت در محيط كار وظيفه شناسي، حمايت، قانو نمداري، صداقت، خيرخواهي، احترام و انتخاب سنجيده را در كاركنان تقويت كنند.