تعيين همبستگي رفتارهاي خودآسيب‌‌رسان با عملكرد خانواده و كژتنظيمي هيجان در دختران نوجوان دبيرستاني در سال 1398

مقدمه: شواهد اندكي در خصوص ارتباط بين رفتارهاي خودآسيب‌رسان با عملكرد خانواده و كژتنظيمي هيجان وجود دارد؛ لذا اين پژوهش با هدف تعيين همبستگي رفتارهاي خودآسيب‌رسان با عملكرد خانواده و كژتنظيمي هيجان در دختران نوجوان دبيرستاني در سال 1398 انجام شد.  روش: جامعه‌آماري اين پژوهش توصيفي-همبستگي دربرگيرنده كليه دانش‌آموزان دختر دوازده الي نوزده ساله خودآسيب‌رسان شهر تهران در سال تحصيلي 1398 بودند كه از اين ميان تعداد صد و پنجاه نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. اطلاعات به‌وسيله سياهه خودگزارشي خودآسيب‌رساني كلونسكي و گلن2009، مقياس عملكرد خانواده تاويتيان و همكاران1987 و مقياس كژتنظيمي هيجاني گراتز و رومر2004 گردآوري شد. داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي ميانگين و انحراف معيار و استنباطي ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه در نرم‌افزار SPSS23 تحليل شدند.  نتايج: نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين عواطف مثبت خانوادگي، ارتباطات خانوادگي و حمايت‌ها و تشويق خانوادگي با رفتارهاي خودآسيب‌رسان همبستگي منفي و معني‌دار، همچنين بين تعارضات خانوادگي و نگراني‌هاي خانوادگي با رفتارهاي خودآسيب‌رسان همبستگي مثبت و معني‌دار وجود دارد و نپذيرفتن ﭘﺎﺳﺦﻫﺎي ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ، دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻣﺤﺪود ﺑﻪ راﻫﺒﺮدﻫﺎي ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻫﯿﺠﺎن ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻓﺸﺎر، دﺷﻮاري در اﻧﺠﺎم رﻓﺘﺎرﻫﺎي ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻓﺸﺎر، ﻓﻘﺪان آﮔﺎﻫﯽ، ابهام ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ و دﺷﻮاري ﮐﻨﺘﺮل ﺗﮑﺎﻧﻪهاي ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر با رﻓﺘﺎرﻫﺎي خودآسيب‌رسان همبستگي مثبت و معني‌دار(0.05 P) وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه مولفه‌هاي تعارضات خانوادگي، نگراني‌هاي خانوادگي، دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻣﺤﺪود ﺑﻪ راﻫﺒﺮدﻫﺎي ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻫﯿﺠﺎن و دﺷﻮاري ﮐﻨﺘﺮل ﺗﮑﺎﻧﻪهاي ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر حدود بيست و هفت درصد واريانس رﻓﺘﺎرﻫﺎي خودآسيب‌رسان دختران نوجوان(0.5 P) را تبيين مي‌كند. بحث و نتيجه‌گيري: ﺑﻪ ﻣﺮاﻗﺒﺎن حوزه سلامت و بهداشت رواني پيشنهاد مي‌شود اﺣﺘﻤﺎل قابليت پيش‍بيني خودآسيب‌رساني را براساس عملكرد خانواده و كژتنظيم هيجان در ميان دانش‌آموزان دختر نوجوان درنظر بگيرند تا به كنترل و درمان به موقع مشكلات ناشي از بروز رفتارهاي خودآسيب‌رسان بپردازند.