معرفي و سبك‌ شناسي نسخۀ خطي كشف الضر في نظم الدر

مقالۀ حاضر به معرفي نسخه‌اي دست‌نويس با نام كشف الضر في نظم الدر مي‌پردازد. مؤلّف نسخه، ركن‌الدين شيرازي از عارفان قرن هشتم هجري است كه علي بن محمد حسن توني در سال 835 ق. آن را كتابت كرد. قسمت اعظم اين نسخه مشتمل بر يك رسالۀ عرفاني نفيس و شرح قصيدۀ تائيۀ ابن‌فارض است كه با شمارۀ 13679 در كتابخانۀ مجلس شوراي اسلامي نگهداري مي‌شود. اين پژوهش به‌شيوۀ توصيفي ـ تحليلي انجام شده است و هدف اصلي‌اش آن است تا ضمن معرفي و تأمل در ويژگي‌هاي نسخة خطي، شگردهاي بياني و ادبي اثر نيز بررسي‌شود؛ نيز در پايان به اين سؤال اصلي پژوهش پاسخ داده شود: «سبك ادبي و شيوه‌هاي خاص اين نسخه، در چه مسائلي خلاصه مي‌شود؟» نسخه حاضر سرشار از عاطفه و خيال است و از عناصر خيال‌آفرين به بهترين شكل در آن استفاده شده است؛ به‌طور كلي غلبة لفظ بر معنا، برتري وصف بر خبر، خيال‌پردازي‌هاي شاعرانه و تصويرگري، استفاده از اغراض شعري مانند مدح و تشبيب از ويژگي‌هاي خاص اين اثر است. نتايج نهايي مترتب بر اين تحقيق، شناسايي نسخۀ خطي منحصربه‌فرد كشف الضر في نظم الدر و واكاوي شيوه‌هاي بيان و خصوصيات سبكي، ادبي و زباني اين رسالۀ عرفاني است كه تاكنون در تاريخ زبان و ادبيات فارسي قرن نهم مغفول مانده است.