كاربست رويكرد تحليل گفتمان انتقادي فركلاف در بررسي ترجمه ي داستان «تحت‌المظله» اثر نجيب محفوظ

رويكرد تحليل گفتمان انتقادي رويكردي نوپاست كه پيدايش آن به اواخر قرن بيستم بازمي گردد. اين رويكرد امكانات مختلفي را در زمينه تحليل متن در اختيار خواننده قرار مي دهد تا بتواند از طريق به‌كارگيري آن‌ها به فهم بهتر يا دقيق تري از متن يا گفتمان دست يابد. از آنجايي كه شرط داشتن ترجمه خوب و بي نقص فهم درست متن اصلي است، امكانات اين رويكرد مي تواند كمك شاياني را به مترجمان جهت فهم متن ارائه دهند. از اين رو، در اين مقاله برآن شديم تا با به‌كارگيري اين رويكرد دست به تحليل داستان تحت‌المظله نوشته نجيب محفوظ بزنيم تا فهم بهتري از ايدئولوژي و پيام هاي داستان داشته باشيم و در ادامه نيز با كاربست اين نظريه، ترجمه اين داستان را كه توسط شمس‌آبادي و شاهرخ صورت گرفته است، مورد بررسي قرار داديم و دريافتيم كه مترجمان درك خوبي از اين داستان نداشته اند وبه تبع آن ترجمه خوبي را به مخاطب خود ارائه نداده اند. اين در حالي است كه با استفاده از نظريه تحليل گفتمان انتقادي مي توانستند حوزه هاي معنايي و همچنين كلمات كليدي را درك كنند و ترجمه بهتري از خود به جاي بگذارند. علاوه بر اين، نويسنده اين مقاله با تكيه بر مرحله توصيفِ نظريه تحليل گفتمان انتقادي كه توجه خاصي به بار ايدئولوژيك كلمات محوري دارد به بررسي ترجمه اين داستان پرداخت و به اين نتيجه رسيد كه عدم معادل‌يابي صحيح در ترجمه كلمات و حوزه هاي معنايي اين داستان باعث شده كه ايدئولوژي اصلي داستان كه از نظر نويسنده اين سطور، هرج و مرج و تغيير است به مخاطب منتقل نشود.