بررسي ارتباط بين وضعيت مزاج كلي، مزاج رحم و نمره آپگار با جفت اكرتا در مادران بارداركانديد جراحي سزارين: يك مطالعه مورد-شاهدي

سابقه و هدف: مزاج در طب ايراني، مفهوم مهمي است كه كاربردهاي فراواني براي تشخيص و پيشگيري انواع بيماري‌ها، مراقبت و درمان هر فرد دارد. هدف اين مطالعه تعيين ارتباط بين وضعيت مزاج كلي و مزاج رحم و آپگار نوزادان با جفت اكرتا در مادران باردار كانديد جراحي سزارين بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مورد-شاهدي، جامعه پژوهش شامل مادران كانديد سزارين بود، كه در دوگروه مبتلا به اكرتا(33 نفر) و گروه شاهد(66 نفر) قرار گرفتند. مزاج كلي فعلي و مزاج رحم با پرسشنامه استاندارد تعيين مزاج كلي مجاهدي و مزاج رحم تن‌ساز و آپگار نوزادان با استفاده از چك ليست استاندارد جهاني آپگار اندازه‌گيري شد. براي مقايسه يافته‌ها از آزمون تي‌تست و كاي دو استفاده ‌شد. يافته‌ها: ويژگي دموگرافيك دو گروه مشابه بود. در گروه اكرتا، ميانگين نمره سردي و گرمي كلي 1/55±14/81 و تري خشكي 1/23±3/72 و در گروه شاهد به‌ترتيب 4/38±16/81 و 0/65±0/39 بود(0/002 P). ميزان شانس ابتلا به اكرتا در افراد سرد مزاج نسبت به گرم مزاجان 8/571 و شانس ابتلا به جفت اكرتا در مزاج رحم سرد نسبت به مزاج رحم گرم 15/385 برابر و مزاج رحم خشك نسبت به مزاج تر، 10/35 برابر بود، هم‌چنين ميانگين نمره مزاج سردي و گرمي رحم در گروه اكرتا 2/21±33/27 و تري وخشكي 1/58±11/45 و در گروه شاهد به‌ترتيب 5/20±39/60 و 2/16±13/71 بود (0/001 P). استنتاج: شانس ابتلاي مادران كانديد سزارين با مزاج كلي و مزاج رحمي سرد به اكرتا بيش‌تر از ساير وضعيت‌هاي مزاجي است. هم‌چنين شانس ابتلا در مادران با مزاج كلي تر و مزاج رحم خشك بيش‌تر مي‌باشد. به‌كارگيري تدابير لازم بر مبناي اصول طب سنتي جهت مادران با ويژگي‌هاي مزاجي مستعد، در مراحل اوليه بارداري پيشنهاد مي‌شود.