ارزيابي وضعيت پريودنتال در زنان يائسه استئوپروتيك شهر اميركلا (شمال ايران)

سابقه و هدف: استئوپروز و پريودنتيت دو بيماري مرتبط با از دست رفتن استخوان مي‌باشند كه در ميان زنان يائسه شايع است. استئوپروز يك اختلال استخواني سيستميك و پريودنتيت مسبب تحليل موضعي استخوان آلوئول است. مطالعات بسياري در مورد تأثير استئوپروز بر بافت پريودنتال انجام شده اما نتايج آن‌ها ضد و نقيض است، بنابراين هدف از مطالعه حاضر تعيين رابطه استئوپورز با وضعيت پريودنتال در زنان يائسه بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي، بخشي از فاز دوم پروژه سلامت و سالمندي شهر اميركلا (شمال ايران) بود كه در آن 210 زن سالمند يائسه به‌صورت تصادفي در سه گروه 70 نفره انتخاب شدند.گروه‌ها شامل زنان يائسه با دانسيته استخواني نرمال، استئوپروتيك و استئوپنيك بودند. وضعيت پريودنتال از طريق شاخص‌هاي PDI (Periodontal disease index)، PI(Plaque Index) و OHI-S (Simplified Oral Hygiene Index) اندازه‌گيري شد. توده معدني استخواني(BMD) با روش جذب سنجي اشعه ايكس با انرژي مضاعف (DEXA) دانسيتومتري اندازه‌گيري شد. داده‌ها با نرم‌افزار 17SPSS و آزمون‌هاي آماريANOVA ،كروسكال واليس و ضرايب همبستگي پيرسون ارزيابي گرديد. يافته‌ها: ميانگين سني شركت كنندگان 4/36±65/24 سال بود. ميان ميانگين شاخص‌هاي OHI(1/40±2/26)، PDI (1/42±2/76) و PI (0/87±1/23) در گروه استئوپروتيك، با ميانگينOHI(1/62±2/01)، PDI (1/61±2/56) و PI (0/91±1/35) در گروه استئوپني و ميانگين OHI(1/37±1/73)، PDI (1/43±2/47) و PI (0/87±1/23) در گروه نرمال، تفاوت‌ها از نظر آماري معنادار نبود(P 0.05). OHI، PDI و PI با BMD همبستگي خفيف منفي اما غيرمعني‌داري نشان دادند. استنتاج: براساس مطالعه حاضر ميان استئوپورز و وضعيت پريودنتال زنان يائسه ارتباطي وجود ندارد.