بررسي نقش تمثيلات تربيتي قرآن كريم دربازنمايي شبكه مفهومي از ساختار و ظرفيت مفهوم قلب با تكيه بر تفسير الميزان

تمثيلات قرآني يكي از شيوه هاي تبييني اين كتاب مقدس است كه تاكنون پژوهشگران با پرداختن به نكات ظريف ادبي وبلاغي، روش انتقال مفاهيم، جنبه هاي زيبا شناختي و پديدارشناختي وجلوه هاي تربيتي آنها ،ابعاد مختلفي از اين روش را استخراج نموده اند. اين در حالي استكه دريك زمينه كل نگر مي توان به وجود « ارتباط» معناداري بين اين تمثيلات دست يافت به نحوي كه اين ارتباط، موجب توسعه معاني هريك از تمثيلات در شبكه ارتباطي آنها خواهد شد. پژوهش حاضر با مبنا قراردادن بازنمايي تعدادي از تمثيلات قرآني ذيل مفهوم «قلب» در پي دستيابي به شبكه مفهومي در اينگونه تمثيلات مي باشد. براي بررسي تغييرات بازنمايي اين تمثيلات ، روش تحليل نشانه شناسي كه بيشتر به عنوان رويكردي كه به تحليل هاي متني مي پردازد ، مورد استفاده قرار گرفته است. از ويژگي هاي اين روش توجه به تحليل هاي ساختاري است. اين نوع تحليل ها شامل تشخيص اجزاء تشكيل دهندۀ يك نظام نشانه شناختي مانند يك متن و تعيين روابط ساختاري ميان آنهاست. در پژوهش حاضر مشخص گرديد تمثيلات مورد مطالعه درتغييرات بازنمايي خود از قلب نشانه هايي از رشد و گسترش اين مفهوم ، در ابعاد مختلف و درسطوح متفاوت ، در دو بخش مثبت و منفي ، با طرح واره هايي از تثبيت ، انسجام ، ساختار، احاطه ، بصورت تقابلي در تصويرهاي مختلف بازنمايي نموده اند.