تاريخ‌نگاري رياضيات براي امور مالي و حسابداري

شايد بتوان رياضيات را در فهرست مواردي قرار داد كه موجد بحران‌هاي مالي اخير شده است؛ رياضيات، به‌ويژه رياضيات مالي مي‌تواند دراين‌بين نقش به سزايي را داشته باشد. رياضيات مالي بدون شك، اولين بحث در رياضي است كه در صنعت وارد و شناخته‌شده است. هدف رياضيات مالي، توسعه مدل‌هاي سرزنش‌آميز قبلي است كه اين امر مي‌تواند خود باعث عميق‌تر شدن بحران‌هاي مالي گرديد. بااين‌حال، لو و مولر (2010) معتقدند كه «مقصر دانستن مدل‌هاي كمّي براي بحران‌هاي اخير اشتباه است و شبيه به مقصر دانستن علم حساب و سيستم عدد حقيقي، در تقلب حسابداري است». در طول تاريخ، مباحث رياضيات، حسابداري و مالي همواره رابطه نزديكي باهم داشته‌اند. شروع آن با بابِلي‌‌ها بود و از طريق طالس، خوارزمي، ابن‌سينا، عمر خيام، خواجه‌نصيرالدين طوسي، پاچيولي و سپس فيبوناچي، پاسكال، فرما، برنولي، باچلير، وينر، كولموگروف، ايتو، ماركوويتز، بلك، شولز، مرتون و بسياري ديگر توسعه يافت. نتيجه پژوهش حاضر نشان‌دهنده اين است كه هركدام از اين افراد سهم بزرگي در توسعه رياضيات مالي داشته‌اند؛ تا از اين طريق به حل مشكلات بازار سرمايه بپردازند. همچنين در اين مطالعه، يك چشم‌انداز تاريخي مختصر، در مورد نحوه توسعه نظريه‌هاي مالي كه به‌نوبه خود تحت تأثير توسعه نظريه‌هاي رياضيات مالي قرار داشت، ارائه مي‌شود.