واكاوي مشروعيت «جنگ مقدس بين‌المللي» در انديشۀ سياسي توماس آكويناس

پايان جنگ سرد مايه تحولات ژرفي در سپهر انديشه ورزي، به‌ويژه مفاهيم سياسي شده است. يكي از اين مفاهيم، اصل عدم مداخله در امور داخلي، اصل حاكميت و حمايت از حقوق بشردوستانه است. از اوايل دهه 1990 جامعه دولت‌ها براي متوقف ساختن نقض آشكار حقوق بشردوستانه و حقوق بشر يا همان مداخله بشردوستانه، به كاربرد نيروهاي مسلح متوسل شدند كه بسيار محل مناقشه است. بر اين اساس، مقاله حاضر با استناد به دكترين «جنگ عادلانه» آكويناس درصدد پاسخگويي به اين پرسش است كه مداخله بشردوستانه از چه مبناي قانوني برخوردار است؟ فرضيه نوشتار حاضر است كه در آراي آكويناس مداخله مطلقاً مردود نبوده و با استناد به مفاهيمي چون اقتدار مشروع، علت عادلانه، نيت راستين و اصل تناسب مداخله از ميزاني مشروعيت برخوردار است. به‌سبب ماهيت متغير منازعه و مفهوم «بشردوستي نظامي»، به تحليل دكترين جنگ مشروع آكويناس مي‌پردازيم و با موشكافي مشروعيت مداخله بشردوستانه در چارچوب تئوري آكويناس در خصوص جنگ، و فهم كنوني شرايط اخلاقي، حقوقي و سياسي جنگ به نتيجه‌گيري خواهد شد.