وضعيت حساس: نمايش آپورياي قانون و استثنا در جمهوري اسلامي ايران

«شرايط حساس كنوني»؛ گزاره اي است كه از لحظه تولد انقلاب اسلامي بر سامان حكمراني ايران سايه افكنده و بن مايه درست انگاري تصميم سازي ها شده، به گونه اي كه همه شئون حاكميتي رد و نشاني از آن را به خود آويخته، وضعيتي استوار بر اضطراب، بحران و خاص بودگي را ساخته و قلمرو زيست سياست ايرانيان را گرد آن پرداخته اند. چارچوب موشكافي اين ريختار زودگذرِ پايدار كه در درازناي تاريخ جهان هستي داشته، در پنداره «وضعيت استثنايي» نهفته است. وضعيتي كه در آن قانون معلق مي شود تا پاس داشته شود. تبارشناسي آگامبن اين وضعيت را در ريخت هاي گوناگوني نمايش داده كه هر يك اضافه بر يكساني هايي، سازه اي ويژه دارد و همه آن ها در دو سنت حقوقي و فراحقوقي جلوه مي كند. انگارباور اين نوشتار آن است كه ريخت استثنايي در جامعه ايراني، «وضعيت حساس» بوده و چيستان اين جستار، يابش جايگاه آن وضعيت در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران است. منطقه ي تعيين ناپذير حقوقي و نمايش تفسير، تبعيض و فراواني قانون نيز دستاورد اين پژوهش خواهد بود.