تبيين الگوي رشد درون‌زا مبتني بر شهر هوشمند

سياست‌هاي شهر هوشمند در سال‌هاي اخير توجه خاصي را به خود جلب كرده است؛ بنابراين، توسعه سيستم‌هاي نوآوري براي رشد و توسعه شهري ضروري است؛ زيرا عواملي مانند شهر هوشمند بر مفهوم نوآوري براي ترويج يك پيشرفت هوشمندانه در مناطق شهري بنا شده‌اند. نوآوري شهر هوشمند مي‌تواند زمينه هوشمندي شهرها و مناطق را فراهم كند و به‌عنوان موتور محركه رشد اقتصادي آنها شناخته شود. متغير شهر هوشمند كه مؤلفه‌هاي زيادي را در خود گنجانده است، مي‌تواند به‌عنوان متغير مؤثر بر پيشرفت فني تلقي شود. در اين پژوهش براي بررسي تأثير ميزان هوشمندي شهرها بر رشد اقتصادي، تابع توليدي پيشنهاد شده است تا رشد اقتصادي مناطق شهري را تحليل و ارزيابي كند؛ ازاين‌رو، نخست با به‌كارگيري الگوهاي مناسب تصميم‌گيري چندمعياره و تركيب زيرشاخص‌هاي شهر هوشمند، يك شاخص عددي حاصل مي‌شود كه معرف ميزان هوشمندي شهر است. به دنبال آن، در چارچوب مدل‌هاي رشد، جايگاه شاخص شهر هوشمند در تابع توليد مشخص شده است و تأثير شاخص شهر هوشمند در كنار سرمايه فيزيكي و نيروي كار بر رشد اقتصادي شهري و منطقه‌اي تحليل و بررسي مي‌‌شود. تحليل‌هاي نظري و تئوري در اين پژوهش حاكي از آن است كه رشد اقتصادي شهري و منطقه‌اي در وضعيت پايا متناسب با مجموع نرخ رشد جمعيت و نرخ رشد شاخص شهر هوشمند افزايش مي‌يابد. براساس اين، اگر نرخ رشد جمعيت، صفر و نرخ رشد شاخص شهر هوشمند مثبت باشد، نرخ رشد اقتصادي شهري و منطقه‌اي برحسب سطح توليد فقط معادل نرخ رشد شاخص شهر هوشمند خواهد بود و اگر نرخ رشد جمعيت، مثبت و نرخ رشد شاخص شهر هوشمند صفر باشد، رشد اقتصادي شهري و منطقه‌اي برحسب سطح توليد فقط معادل نرخ رشد جمعيت خواهد بود.