اثر تمرين هوازي بر سطوح سرمي WISP1، TNF-α و شاخص مقاومت به انسولين در مردان چاق مبتلا به ديابت نوع دو

اهداف: ديابت نوع دو با افزايش سطح فاكتورهاي التهابي سيستميك همراه مي باشد كه موجب اختلال در عملكرد انسولين مي شود. بنابراين هدف از مطالعه حاضر بررسي تأثير هشت هفته تمرين هوازي بر سطوح سرمي WISP1، فاكتور نكروز دهنده توموري آلفا (TNF-α) و شاخص مقاومت به انسولين (HOMA-IR) در مردان مبتلا به ديابت نوع دو بود.روش مطالعه: 22 مرد چاق مبتلا به ديابت نوع دو (سن: 4.9±35.7؛ شاخص توده بدن: 2.35± 30.45) به طور داوطلبانه در اين تحقيق شركت نمودند و بر اساس سطح گلوكز خون به دو گروه تمرين و كنترل تقسيم شدند. آزمودني هاي گروه تمرين در هشت هفته تمرينات هوازي با شدت 70 درصد ضربان قلب بيشينه، سه جلسه در هفته و 50-45 دقيقه در هر جلسه شركت كردند. خون گيري جهت ارزيابي فاكتورهاي خوني مورد بررسي قبل و 48 ساعت بعد از آخرين جلسه تمرين انجام شد. تجزيه و تحليل آماري با استفاده از آزمون آناليز واريانس دو طرفه، تي زوجي و همبستگي پيرسون در سطح معني داري 0.05≥P انجام شد.يافته ها: هشت هفته تمرينات هوازي منجربه كاهش معني دار سطوح سرمي WISP1 (P=0.002)، TNF-α (P 0.001)، انسولين (0.001=P)، گلوكز (P=0.004)، HOMA-R (0.001=P)، وزن بدن (0.001=P) و شاخص توده بدني (BMI) (0.001=P) در پس آزمون در مقايسه با پيش آزمون گرديد. علاوه بر اين، تفاوتي معني دار در سطوح سرمي WISP1 (P=0.007)، TNF-α (0.02=P)، انسولين (P=0.01)، HOMA-IR (P=0.018)، وزن بدن (P 0.001) و BMI (P 0.001) بين گروه تجربي در مقايسه با كنترل وجود داشت. همچنين ارتباط معني داري بين تغييرات غلظت WISP1 بعد از هشت هفته تمرينات هوازي و HOMA-IR وجود داشت (0.043=P).نتيجه گيري: به نظر مي رسد تمرينات هوازي از طريق تعديل سايتوكاين هاي پيش التهابي از قبيل WISP1 و TNF-α موجب بهبود مقاومت به انسولين در مردان چاق مبتلا به ديابت نوع دو مي شود.